...Για ένα φιλαράκι

...εχμ ναι....

..που να ξεκινήσω και που να τελειώσω...είναι μια εβδομάδα μες στη τρέλα κανονικά....

Καθημερινά κάθε πρωί, ακούω Love Radio 97.5..Σαράντης και Κλεό κάνουν εκπομπή...σωστά παλικάρια, αν και δεν τους έχω γνωρίσει, το θέμα είναι αλλού. Έχουν κολλίσει σ ένα θέμα αυτήν την εβδομάδα...πείτε μας για χωρισμούς κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων...μα καλά τέτοιες μέρες, τέτοια λόγια??...εγώ βασικά, είμαι λίγο προληπτικός..δλδ πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο κι όχι τυχαία....θα καταλήξω

Αχ αυτή η ζωή...όσες φορές κι αν πω αχ και βαχ, πάλι τα ίδια σκατά θα είναι...σε φάσεις βασικά, όχι πάντα...απλά εμείς νομίζουμε ότι είναι πάντα...ιδίως όταν κάτι μας πάει τόσο στραβά, μας έχει πάρει από κάτω, κάτω, πολύ κάτω, έχουμε πιάσει πάτο κοινώς, και συνεχίζουμε να κουτρουβαλάμε... Ε ρε φίλε όμως, ΩΣ ΕΔΩ!

Δλδ τώρα τι ν αναλύσω? ότι οι γυναίκες είναι κάργιες? Ή ότι οι άντρες είναι μεγάλα καθίκια?....από όποια οπτική γωνία κι αν το δεις, στο ίδιο καζάνι είμαστε και βράζουμε ομαδικός με λαχανικά..καρότα κατά προτίμηση, έχουν βιταμίνες!!...και έχουν ωραίο σχήμα μίνι αγγουριού! Πονάνε σωστά, όταν μπούνε κατάλληλα.

Είπα να παρομοιάσω τον πόνο μας, μ ένα καρότο, για να μην ειναι τόσο επώδυνος. Κι ωραία, πονάμε..κλαίμε, γινόμαστε σκατά, κουρούμπελα, ξηλώνουμε κανα καλοριφέρ έτσι για το χαβαλέ, πετάμε μια καρέκλα στο τοίχο, εγώ κάθομαι και γράφω εδώ μέσα σα χείμαρρος, βρίζουμε, κλεινόμαστε στον εαυτό μας, καταντάμε zombie, δε ξέρουμε αν θέλουμε να ξεράσουμε, να φτύσουμε, να γίνουμε χειρότερα, να την/τον σκεφτόμαστε όσο δε πάει άλλο, να θελουμε να εκδικιθούμε, να θέλω να κάνω φόνο, να του τραβήξουμε ένα χάστουκο, να πάμε να δείρουμε τον άλλον, να ξεμαλλιάσουμε την επόμενη, να μην πατήσουμε πανεπιστήμιο, να πάμε γενικότερα τη ζωή μας πίσω...επειδή στην ουσία, όχι επειδή πονάμε, αλλά επειδή έχει έρθει το τέλος του κόσμου μας!

Οπότε εδώ σκάει η απορία.....Όντως πονάμε τόσο πολύ που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε , κι η μόνη λύση είναι η κατάντεια?

Ότι κι αν είναι ρε φίλε, εγώ θα χάσω? Εγώ το μόνο σίγουρο είναι ότι βγαίνω κερδισμένος για 2 σημαντικούς λόγους.

1ον: Γιατί πονάω....δλδ μπορώ και νιώθω κ' [σπόντα αυτό]
2ον: Γιατί είμαι πλέον στη φάση, του ξυπνάω..έμαθα ρε φίλε..απέκτησα γνώση

...χαχα, ε ναι ρε αδερφέ....όλα μέσα στο κεφάλι σου είναι...μισό τρώω ξηρούς καρπούς...

Σιγά ΜΗ κάτσω να τιμήσω την καθεμία καρα-καριόλα, με το να είμαι σκατά όλη την ώρα. Δε λέω, σαφώς και θα είμαι ΧΑΛΙΑ, λογικό κι αναπόφεκτο....αλλά στην αρχή...δλδ κανα 3-4 μέρες...βάλε και τα νεύρα, βάλε και το να συνηδητοποιήσω τι έγινε...πώς στο πουθενά απ το πουθενά...

Δε θα σου πω πολλά...ένα μόνο και βάλτο καλά στο μυαλό σου....α, κι απ την άλλη, εγώ ήμουν κι ευγνόμων όταν μου κατσε ανάλογη φάση....

-= Αν δεν πάθεις, ΔΕΝ θα μάθεις =-

...κάψου όσο θες....άλλωστε μόνος σου θα το πάρεις χαμπάρι, πότε να βάλεις το ΣΤΟΠ [όπως τα προφυλακτικά]+[σπόντα κι αυτό για το next level]

..Τhe End

Xmas

Eλλαδίτσα μου αγάπη μου...μετά από 2 τρελούς μήνες εδώ στο Αγγλία...ήρθε η ώρα να κατηφορίσω...

MERRY MERRY MERRY MERRY Xmas χοχοχοχοχοχοχο

Θα τα πούμε μωρέ....από κανά internet cafe...άμα μου τύχει τπτ συνταρακτικό, θα περάσω να γράψω...για αρχή πρέπει να πάω χωριό να μαζέψω τις ελιές..είν η εποχή

Άντε καλό μου ξύδι - ταξίδι

"Τι είναι αγάπη"

Απίστευτες απαντήσεις από μικρά παιδιά στο ερώτημα "Τι είναι αγάπη" :

Ρεβέκκα, 8 ετών
"Όταν κάποιος σε αγαπά, ο τρόπος που προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του"

Βασίλης, 4 ετών
"Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι άφτερ σέιβ και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλον"

Κάρολος, 5 ετών
"Αγάπη είναι όταν βγαίνεις για φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητάς να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του"

Χριστίνα, 6 ετών
"Αγάπη είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη"

Λευτέρης, 4 ετών
"Αγάπη είναι όταν η μαμά φτιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε"

Δανιήλ, 7 ετών
"Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά βαριέσαι να φιλιέσαι αλλά θέλεις να είσαι συνέχεια μαζί με τον άλλον και να μιλάτε. Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου έτσι κάνουν. Κι όταν φιλιούνται εμένα μου φαίνεται αηδία"

Αιμιλία, 8 ετών
"Αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα. Αν σταματήσεις το άνοιγμα... θ' ακούσεις την αγάπη"

Πάνος, 7 ετών
"Αν θέλεις να μάθεις να αγαπάς καλύτερα, πρέπει να ξεκινήσεις από έναν... φίλο που δεν χωνεύεις"

Τζένη, 8 ετών
"Αγάπη είναι όταν λες σ' ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του, κι αυτός το φοράει μετά κάθε μέρα"

Θωμάς, 7 ετών
"Σε μία σχολική εκδήλωση και πριν παίξω πιάνο, μ' έπιασε φόβος πάνω στη σκηνή. Τότε κοίταξα κάτω και είδα τον μπαμπά μου να με χαιρετάει χαμογελώντας. Ήταν ο μόνος που το έκανε αυτό. Τότε μου πέρασε ο φόβος"

Μαρία, 8 ετών
"Η μαμά μου με αγαπάει πιο πολύ απ' όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω για ύπνο"

Κλαίρη, 6 ετών
"Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στον μπαμπά το καλύτερο κομμάτι από το φαγητό"

Μόνο ένα παιδί λέει πάντα την αλήθεια.....αυτά είναι
[Τι να μας πείτε κι οι μεγάλοι ώριμοι ??...ρε για το πέος είστε όλοι]

Για Μένα

2:15 πμ.............ξημερώματα Αγ. Νικολάου

Ένα φιλαράκι, Κάγγελος, μου χει πει όταν νιώθεις μάγκα να γράφεις. Μου ρθε σημάδι απ τον ουρανό κι έσκασα μύτη εδώ.

Βασικά μόλις μου πέρασε απ το μυαλό η απορία: Διαβάζει κανείς άραγε αυτα που γράφω? Έχω να δω σχόλιο κάτι χρόνια. Αλλά απ την άλλη αυτή εδώ τη γωνιά μου, την έφτιαξα για πάρτυ μου.....και σ αυτό το πάρτυ ζωγραφίζω μαζί με πολλές ψυχές....όλων των ειδών...πονεμένες, χαρούμενες, μόνες, σπάνιες, λατρεμένες, απίστευτες, μεγαλόκαρδες.....και πάνω απ όλα.....τις αγαπάω όλες.....ακόμα κι αν δεν τις ξέρω.

Η καρδια είναι μεγάλη, αντέχει όλα τα χτυπήματα....(ξέρω, ίσως έπρεπε να μπω με κάτι χαρούμενο).....βίαια, απαλά, ελαφριά τσιμπήματα, χαράς, πόνου (αυτό δλδ κι αν τ αντέχει).....και είναι μία.

Κάθομαι κανα 5άλεπτο τώρα και κοιτάω σα χάνος την οθόνη μου. Έχω κολλίσει και σκέφτομαι..... Ήρθα εδώ γιατί ένιωσα οτι έπρεπε να έρθω...κι ενώ έχω τόσα στο κεφάλι μου, κι άλλα τόσα δεν ξέρω τι να γράψω. Ένα πράμα όπως όταν πας να γράψεις εξετάσεις και δεν σου έρχεται τπτ στο μυαλό. Βέβαια εκεί θα σου έρθει μια ή άλλη, γιατί αλλιώς τη γάμησες φίλε μου. Ενώ εδώ, το χειρότερο που μπορεί να γίνει, είναι να μην πατήσει κανείς να το διαβάσει/σχολιάσει...κι οπότε θα σκάω μόνος μου εδώ, θα το ξαναδιαβάζω και θα λέω : ''Είμαι μεγάλος ποιητής!!!''

Λοιπόν, γιορτάζω σήμερα κι ούτως ή άλλος δεν έπαιζε να μπω να γράψω κάτι λυπητερό...αυτά είναι για τους μίζερους. Τη δουλειά μου την είχα (πήρα άδεια), τη γυναίκα μου που μ αγαπάει πολύ έχω, την οικογενειά μου δόξα το Θεό, την υγειά μου (βασικό), τους φίλους μου (αν και φαντάροι), εμένα, τον υπολογιστή μου, τη καρδιά μου,τη μουσική μου, την αγάπη, τις σκέψεις μου, τα όνειρά μου, τ αμάξι μου Ελλάδα (δεν έχω δίπλωμα όμως....γίνεται σας λέω), το ποτάκι μου - DISARONNO, τον Best 92.6, τα αισθήματά μου, το internet για να γράφω ό,τι μου κατεβαίνει, το κρεβάτι μου πίσω...που σε λίγο θα κάνω βουτιά, το πτυχίο μου που ψήθηκε, λεφτά για να πάω να γίνω goal αύριο, εχμμμμ....οοουυυυ κι άλλα πόσα

Έπρεπε να ήμουν Ελλάδα....εκεί γεννήθηκα...για εκεί είμαι γεννημένος....εκεί θα ψοφίσω

Χρόνια Μου Πολλά Νικολάκι

..................

Eίσαι ένα τρυφερό μπυμπούκι που φοβάμαι ν αγγίξω, μήπως και δεν ανθίσει....Είσαι ένας άγγελος που με τα διαμαντένια του φτερά και τα λαμπερά του μάτια, φωτίζει τη ζωή μου...

Είσαι η άνοιξη και το καλοκαίρι μου, μαζί...ο πεντακάθαρος ουρανός πάνω απ την καταγάλανη θάλασσα....

.....πόνος η μνήμη...κι εσύ η φυγή...κι εσύ η ευτυχία μου όλη...

Μακάρι να ήσουν εδώ ή να ήμουν εγώ εκεί...ή να 'μασταν κάπου αλλού μαζί....ή να 'μασταν παντού μαζί...ή να 'μασταν απλά μαζί...Μα διάλεξες άλλο δρόμο...

...καίνε τα χείλη μου....σα τα χάδια σου, σα τα φιλιά σου, σα τα λόγια σου, σα τη φυγή σου...

Ξάφνου..χάθηκες μια για πάντα... ....παλεύω να σε συγχωρήσω

1 Δεκεμβρίου 2007 - Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS

Πρωτοεμφανίστηκε το 1981 και έκτοτε έχει σκοτώσει 28 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο: το AIDS (ακρωνύμιο του Acquired Immune Deficiency Syndrome - Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας) είναι η ασθένεια που σε 20 χρόνια θα αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS που εορτάζεται κάθε 1η Δεκεμβρίου – ημερομηνία που καθιερώθηκε το 1988 – οι οργανώσεις Υγείας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.

Φαίνεται, ωστόσο, ότι η εκστρατεία ενημέρωσης σε παγκόσμιο επίπεδο είναι αναποτελεσματική. Όπως κατέδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση της εταιρίας Ipsos που διεξήχθη στις επτά χώρες από αυτές που απαρτίζουν την ομάδα των G8 – εκτός Ρωσίας -, ο ένας στους τρεις εφήβους δήλωσε ότι γνωρίζει ελάχιστα για τη νόσο.

AIDS - HIV virus, η ανικανότητα του ανθρώπινου οργανισμού να ανταπεξέλθει επιτυχώς απέναντι σε οποιουδήποτε είδους αρρώστια.

Η πρώτη μέρα του Δεκέμβρη είναι καθιερωμένη παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS.

..κοινοποίηση είναι το κλειδί.

Κοινοποιώντας ένα 'πρόβλημα' ουσιαστικά το απομυθοποιείς. Ο σκοπός της χαριτωμένα διπλωμένης κόκκινης κορδελίτσας είναι το πέρασμα αυτού που όλοι φοβόμαστε (και σαν λέξη μόνο) στην συνείδηση μας. AIDS.
Οι φορείς το μόνο που δεν χρειάζονται είναι η εγκατάληψη απο το κοινωνικό σύνολο. Το AIDS δε σε σκοτώνει. Αφήνει έναν τρίτο ιό να επιδράσει ελεύθερα στον ανθρώπινο οργανισμό.

Eγώ νοιάζομαι! ΕΣΥ ??

Me2U

Δεν μας ακούει κανείς όλος ο κόσμος κοιμήθηκε
σε άλλο κόσμο εμείς την ώρα της επαφής
δεν θέλω να κρατηθείς ο κόμπος μέσα σου λύθηκε
θέλω ν΄απογειωθείς δε μας ακούει κανείς
μην ανησυχείς

Φώναξε πιο δυνατά και βγάλε όλη σου την ένταση
μη σταματάς πουθενά έλα να φτάσουμε στην έκσταση
φώναξε πιο δυνατά εκφράσου αγάπη μου ελεύθερα
στον ουρανό πιο κοντά θέλω να νιώσεις ότι σ΄έφερα

Δεν μας ακούει κανείς κι αν μας ακούσει τι έγινε
εγώ μωρό μου κι εσύ στην κορυφαία στιγμή
στου έρωτα την ορμή τίποτα όρθιο δεν έμεινε
κι αν μας ακούει κανείς αυτό που νιώθεις να πεις
να μη κρατηθείς

Φώναξε πιο δυνατά και βγάλε όλη σου την ένταση
μη σταματάς πουθενά έλα να φτάσουμε στην έκσταση
φώναξε πιο δυνατά εκφράσου αγάπη μου ελεύθερα
στον ουρανό πιο κοντά θέλω να νιώσεις ότι σ΄έφερα

Φώναξε πιο δυνατά και βγάλε όλη σου την ένταση
μη σταματάς πουθενά έλα να φτάσουμε στην έκσταση
Φώναξε πιο δυνατά, θέλεις αγάπη μου εκτόνωση
Κι έδωσα τόσα λεφτά για την καινούργια ηχομόνωση

THE TRUTH IS FEMALE

TI Blogs kai malakies mi gamisw.

Re na pane na gami8oun ola ki oloi sas. O an8rwpos einai to megalytero arxidi pou exw gnwrisei pote sth zwh mou. TI ayta pou ekana egw? DEN einai tipota mprosta s ayta pou sou kanoun. Mounopana oloi gamw to spiti sas. Kserw prepei na valw piperi...Ti piperia kai pipes mou lete twra. Kata va8os oloi ayto goustaroun. To na milas eu8ews,na les sth mapa ti skeftesai kai ti niw8eis. ALLA TO 8EMA EINAI oti den to kanei KANEIs.

Gi ayto eiste mizera mounopana. Bare8ika re file na eimai kalos. Eisai kalo paidi. Balto sto kwlo sou na deis ti 8a su kanun malaka kalo paidi. 8a se gamhsoun!!! H pornh h Eya ftaiei gia ola. Ayth efage to mhlo kai mas petaksane eksw ap to paradeiso. To ''wario'' sernei karavi lene. OXI OXI DEN FTAIEI H GYNAIKA. Oi antres pou eimaste malakes ftaime. Kaneis allos! Stokoi, flwroi, ili8ioi mounodouloi, kseftyles, kakomoirides, kwlo-BAZELOI (asxeto), gia to peos antres. Exw vre8ei ki egw s ayti ti 8esh. Siga min de ti pataga ki egw? axaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxa

To mono kalo ap tin oli ypo8esh einai oti pernume dynamh. Ginomaste pio dynatoi. Ki oxi tpt allo meta gyrnaei kai sou leei i gynaika oti exoun kseftylistei oi antres. Oti gamame dld kai feygoume. Den mporoune leei na vroune enan antra tis prokopis. Bre xamenes anarwti8ikate pote otan kanete tis poutanies sas, ti apotelesmata exei? POTE NA MH BPEITE. H' mallon pws na vreite otan malakizeste xwris KAN me donhth?

To romantikos tous aresei..alla oxi poly kai faneis kai malakoperdas. 8eloun to skliro,alla meta sou lene oti den mporeis na gineis ligo ais8imatikos? Dld me xyneis sth mapa kai den me perneis mia agkalia?...Ap tin alli paizei na MH gamas kai kala...meta 8eloun louloudia (ama den tis aresei,8a su bgei pio ftina malaka), alla mi gineis kai louloudou!!...kai ton ourano sto piato na fereis, kapoia stigmi 8a fas ki ena @ sto stoma H sto xeri. BEBAIA de lew kanume ki emeis la8oi. Alla ti nomizete? Oti kapoia mera mas kaulwse ki eipame 8a gamisoume kai 8a fygoume? Nai exasa to lotto ki eipa na gamisw esas pou den mu katse.AXAXAXAXAXA....as sovareutoumai ligo

8a diaxwrisw tis diaforetikes kathgories toy andra:

1. Mounodoulos tou eleous...GYNAIKA:''mwro mou 8elw agriokastora sti sxara me mpaxarika apo Afriki''...MALAKAS: ''nai matakia mou o,ti 8es... - KAI ontws to kanei''
2. Romatikos malakas: Louloudia, sokolatitses, arkoudakia, mia moutza sth mapa sou ili8ie ktl
3. Skliros malakas: kai kala o yperanw..poso nomizeis malaka 8a kratiseis? 8a ti fas sto kwlo ki esy
4. Arxidatos: Koinws OLA STA ARXIDIA MOY....8 agapisw men alla 8a diatirisw ki ena epipedo
5. Par8enos: Par8enos
6. Mounopano teleiws....aytos ontws de katalabainei Xristoforo Kolomvo...tin isopedwnei ti gynaika...einai kali fash..ki oso lew oti de prepei...se w8oun na prepei

7,8,9,10....poses alles variemai na grapsw ayti ti stigmh. SAFWS edw s ayto to post den 8avw toys antres, giati kaka ta psemata exw perasei oles tis katigories. Siga MH glytwna. Eimaste oloi magkes, alla gia party mas.

Oyte episis lew oti oi gynaikes einai oles kai oi megalyteres poutanes/karioles/ksekwliares/poutsoarpaxtres tis an8rwpotitas ektos ap th mana sou ki ayth apo sevasmo...

TO MONO poy rixnw OLOKLHRWTIKH EY8YNH stis gynaikes einai oti paizete me ta ais8imata mas, arkei na kanete to diko sas. Ntaxi mwre mporei se fash na gyrisete sa vregmeno gati meta kai NA serneste..ki emeis oi malakes sas sygxwroume...NA MALAKA pare 5

En katakleidi (akusta tin exw tin ekfrash)....i8ela mia fora na ta pw eksw ap ta dontia. ETSI EINAI TA THINGS. Se apla Ellinika...ksalafrwsa twra

Paren8esh: [Yparxoun omws ki oi gynaikes. Oi gynaikes pou einai gynaikes. Kseroun n agapane, kseroun na to zoun sto full, kseroun na se prosexoun, kseroun apla. Me aples kiniseis ki apla pragmata. Ola einai toso apla. Ki an merikes den to kanete giati eite eiste kollimenes eite kati allo, yparxei lysh. Arkei na to pistepsete. Kanenas den einai katadikasmenos. Akoma kai ta prezakia, exoun mia porta swtirias. A kai mia symvoulh: Otan kapoios 8elisei na sas agapisei, mi treksete na tu kleisete tin porta. De paizei na sas agapisei outws H allos se 5 meres. Zhste to ligo, den einai kako.....den eipa na tu peite s agapw gia na min ton pligwsete,oxi. To mono pou zitaw einai na MHN pligwnete ton eayto sas...mou pire ki emena xronia, alla eimai edw zwntanos.]

Egw safws synexizw n agapaw, na erwteyomai, na zw th zwh, na gelaw, na stenaxwriemai, na klaiw, na kanw treles, de metaniwnw gia tipota kai POTE...pws na to kanoume allwste? Ena paixnidi einai ki apla 8elei dynatous paixtes, swmatika kai psixika. H zwh oso poutana ki an einai, me TRELAINEI, me PORWNEI....ki oso gia tis gynaikes? Sas agapaw oles!!!

Sp1nellos me trela kai s ena mina Ellada monimas

Y.G: Matakia mou glyka....mou leipeis
Y.G1: File erxomai Ellada..na etoimazesai...SEISMOS
Y.G2: Brika ena souper meros gia masa, A8ina
Y.G3: TO POULO

Feel me

...θα σκάσω..πάω να τρελαθώ..

Έρωτας....τι δύσκολο να συμβιώσεις μαζί του...μερικοί λένε ότι είναι εύκολο να ερωτευτείς, αλλά άντε να ξεμπλέξεις από κει μέσα...άμα μπεις στο χορό, χορεύεις για τα καλά....όχι με την κακή έννοια βέβαια, κάθε άλλο...

...όσες φορές προσπάθησα να περιγράψω τον έρωτα με λέξεις, τα βρήκα σκούρα..και το θέμα είναι ότι είμαι τρελά...και πάνω που νομίζεις ότι μπορείς ν αρχίσεις να περιγράφεις με λέξεις,δεν μπορείς...ΓιαΤί??....γιατί είναι αυτό το συναίσθημα που σ απογειώνει...θες να πεις ότι είναι ωραίο, μοναδικό αλλά είναι τόσο βατές και τυπικές λέξεις, που ακούγεσαι μονότονος...θες να δημιουργήσεις την ξεχωριστή ερμηνεία, την πρωτότυπη, την ανεπανάληπτη, την δικιά σου, την ονειρεμένη (πόσο τη λατρεύω αυτή τη λέξη), την πρωτόγνωρη, την μία, τη μοναδική, εσείς και κανένας άλλος....

Και σήμερα πάω να τρελαθώ....όχι γιατί κανένας δεν με καταλαβαίνει, άλλωστε δεν θέλω κιόλας να μπορούν, γιατί αυτή κι εγώ το ζούμε μόνο....γιατί και να θέλω δεν μπορούν να με καταλάβουν...εδώ σε φάσεις δυσκολεύεται η ίδια να το συνηδειτοποιήσει...

Δεν θέλω ν ακούω ότι, είναι πολύ τρελό για να ναι αληθινό...θέλω να με νιώσεις, γιατί είναι real

Always

..ω ναι βασικά θέλω να τ αναλύσω και να το φωνάξω, αλλά δεν ξέρω πως να το εξηγίσω...κι αν είναι λάθος??...Δεν νομίζω ότι είναι λάθος όμως...Μήπως τρελάθηκα τελείως? Μήπως το χάνω?

ΌΧΙ..τπτ από δαύτα δεν συμβαίνει..απλά είμαι πολύ χαρούμενος και τρελός....

Να απλά ήθελα να πω, ότι....Πάντα υπάρχει τρέλα στον έρωτα, αλλά υπάρχει και λόγος στη τρέλα.

Σαρκική επαφή

Σε θέλω εγώ, σε θέλει ο άλλος....εμείς αν θέλουμε >>> Είσαι η πρώτη μου σκέψη, και η πρώτη μου ευχή....εΣύ>>> θα την έχεις...θα το 'θελα μαζί σου....Σε σκέφτομαι, δεν παίζει να φύγεις απ το μυαλό μου...σαν να κυλάς στο αίμα μου....Σε θέλω όσο ποτέ άλλοτε...Σε νιώθω....

....να με αγκαλιάζεις να σε αισθάνομαι....Να απαντήσεις με αλήθεια κι αν είναι να χαθείς...χάσου, εγώ δε θα σε χάσω....να προσέχεις ό,τι κι αν συμβεί...Δεν σε ξεχνώ....ναι ρε φίλε μόνο εσένα σκεφτόμουν σήμερα και χθες και τώρα και κάθε στιγμή....εγώ σε θέλω κι εγώ θα σε αγαπήσω....με ηρεμείς...ενδιαφέρον εκφράζω....Δεν θα σε αφήσω να σπάσεις, ο κόσμος να χαλάσει...

...είμαι τυχερός....το ξέρω....δεν θα κυλούσε μόνο ένα δάκρυ...γιατί απλά θα έκλαιγα....Δε θα ξεχάσω, γιατί δε θέλω να ξεχάσω....δεν θα εγκαταλείψω, γιατί απλά δε παίζει....Είσαι χάλια; Θα σε κάνω καλά....Κλαίς; Θα χαμογελάς....αυτά κάνει ο έρωτας....ακόμα δεν έχεις δει τίποτα...είσαι στην πολύ αρχή...είναι ωραίο να θες κάποια και να μην σε πιστεύει.....Μερικοί καλοπερνούν, και μερικοί....

...Να μην σπας, να κρατάς...σε θέλω με τρέλα...όποτε σε χρειάζομαι, θα δένω τα μάτια μου και θα σε συναντώ...εκεί θα 'σαι, το ξέρω

LoVe

'' Love is always patient and kind. It is never jealous. ''

Love is never boastful nor conceited. It is never rude or selfish. It is not take offence and is not resintful. Love takes no pleasure in other's people sins but delights in the truth. It is always ready to excuse, to trust, to hope and to endure...whatever comes....

Love is like the wind... I can't see it....but I can feel it

Συναισθηματική Απελευθέρωση

Απ τον Ιούνιο....στο Νιόμβρη, κοντά...

....γίνομαι καπνός, που σε τυλίγει - Ριφιφί...μόνο που εμένα όχι μόνο με τύλιξε, μ έπνιξε κιόλας. Τώρα παίρνω βαθιές αναπνοές (ούτε στο χωριό να μουν). It was a hell of a day!!!

Το χω πει πολλές φορές, κι άλλες τόσες το σκέφτομαι, κάθε φορά που έρχομαι να γράψω ενα-δυο μαλακίες or whatever, αυτού....πώς αμα δε νιώθεις, που πας?...Το περίεργο που συμβαίνει εντωμεταξύ, είναι ότι οποτε τραβάω κατά δω, ξεχνάω αυτά που ήθελα να πω/γράψω/κτλ. (improvise baby)

Όλα καλαά φιλαράκι μου, η ζωή συνεχίζεται κι ομορφαίνει μέρα με την ώρα...εσύ βέβαια Μ. είσαι όμορφη, already. Έλα κάνε μου παρέα...

Μετά από πολύ καιρό, νιώθω σαν όνειρο...είναι μια μαγική λέξη, με νοήματα για λίγους...όλα μου φαίνοντε σαν όνειρο πλέον, εννίοτε απατηλό, άλλες δε πολύ real!! Δε θα μπω σε λεπτομέριες τι πέρασα και πως και γιατί, αλλά θα σταθώ στο όνειρο (όπως κάνω πάντα)...που με ξιτάρει, με ηρεμεί, με αναστατώνει, με γεμίζει, με μπουκώνει, μ ανάβει, με κάνει και το ερωτεύομαι ακόμα πιο πολύ, μου δίνει νόημα, με χορταίνει, με λιγουρεύει, με κοιμίζει, με ξυπνάει, με κάνει και τραγουδάω, με κάνει να τρέχω στου φούρναρη το δρόμο, με παγώνει, με κάνει και κλαίω, με πορώνει, με κάνει Beatles - Free as a bird, με γλυκαίνει, ανάβω κι ένα καπνογόνο άμα λάχει, το φροντίζω, το προσέχω, το ξεχνάω, το πιστεύω, το συμμερίζομαι, το κρατάω μυστικό, καμιά φορά το λέω όμως.......το κοιτώ στα μάτια....και τ απολαμβάνω....

Ψιτ...γεια σου και σένα, λοιπόν

Υ.Γ: Δε πιστεύω να νόμισες ότι εξήγισα τι είναι όνειρο?....αυτά είναι μόνο η αρχή...

Ερωτόκριτος

Μερικοί άνθρωποι είναι απλά καταδικασμένοι να ακολουθούν τη μοίρα τους......Οι πίκρες που τρώνε, αχ υπερτερούν τα καλά που τους έχουν τύχει...

..και λες σε φάση: ''με μένα τι θα γίνει Θεέ μου...θα δω άσπρη μέρα?..''

..ξέρεις τι ωραία που είναι όταν κοιμάσαι? όλα μοιάζουν, φαντάζουν, είναι ονειρικά, γαλήνια, τόσο ήρεμα...είναι ένας μικρός Παράδεισος..κι η ζωή είναι ο Παράδεισος μας όμως απ την άλλη μεριά..Και τι είναι ευτυχισμένος άνθρωπος δλδ?..ποιος είναι ευτιχισμένος?..ο Παππούς μου ίσως...πονάει κι αυτός όμως τώρα (γεράματα).....ένας πεθαμένος ίσως,μάλλον δλδ...αφού δε νιώθει κάτι, τα ζησε όλα, τα κανε όλα....πάλι δε ξέρω γιατί εγώ δεν τα έχω ζήσει όλα...

Ακούω ένα τραγούδι που μ ανατριχιάζει στην κυριολεξία...κι είμαι χάλια..Όχι απ το κομμάτι όμως....Αγορίνα μου, μερικά πράγματα έτσι είναι...αλλά κάποια στιγμή, όλα θα γίνουν ρόδινα eventually....

Μιχάλης Τζουγανάκης & Σοφία Παπάζογλου - Ερωτόκριτος

Σα το πουλί στο χώμα

...Κάθε φορά που τριγυρίζω μοναχός και ξαστεριά δε λέει να βγάλει ο ουρανός...σπίτι είμαι..καθόμουν στο παρά8υρο της κουζίνας και χάζευα εκεί μέσα στα σύνεφφα χαμένος...έχει συνεφφιά, το φεγγάρι μία βγαίνει, δέκα χάνεται..

..ευθεία αν κοιτάξεις θα διακρίνεις κινούμενες πυγολαμπίδες....είναι καρφί ευθεία στο Heathrow...κάθε 15 λεπτά και μια πτήση,λένε..εγώ περίμενα μία συγκεκριμένη...έχει συνεφφιά, δεν μπορούσα να διακρίνω...την ένιωσα πιστεύω

...- ένα άπιαστο φιλί γυαλίζει στο ποτό....πίνω Sabouka, άσπρη...μες στα μάτια τα θολά στο σπίτι τ αδειανό...κάθε φορά που λαχταράω σαν τρελός, μια αγκαλιά να γαληνέψει ο ουρανός.....-

Μα τελικά δε σταματάει ο χρόνος....

NirVaNa

Χμμ..καλησπέρα και σε μένα...το που είμαι τέτοια μέρα κι ώρα πιστεύω ότι το χω εμπεδώσει πια!

Το σκεφτόμουνα καιρό, αυτό που χω στο μυαλό μου να γράψω αλλά πάντα, κάτι τύχαινε και το ξεχνούσα..Θα ξεκινήσω χαλαρά...Τέτοια ώρα χθες, Παρασκευή ετοιμαζόμασταν για να βγούμε έξω..κλασσικό μέρος το τελευταίο καιρό (στέκι κιετς)..είχε ένα πάρτυ facebook και καλά..

Μπανιαριστήκαμε, βάλαμε τα πρόχειρά μας (όχι σαν όλους αυτούς εκεί μέσα με τις πουκαμισιές)...όχι ότι είμαστε τπτ γύφτοι αλλά δεν είμαστε/είμαι επιδειξίες..να πάμε σε κανά γάμο, βαφτίσια να ντυθώ γαμάουα...αλλά τώρα σε πάρτυ με Έλληνες μόνο...πως να το κάνουμε, θέλουμε να μαστε Trendy!!!...στο θέμα μας τώρα:...βάλαμε τις κολώνιες μας και λεωφορειάκι.....μπλα μπλα μπλα μπλα φτάσαμε....μπλα μπλα μπλα πληρώσαμε είσοδο, πήραμε το ποτάκι μας και ψάχναμε να βρούμε ένα πόστο να αράξουμε για το υπόλοιπο της βραδιάς...ζαλιστήκαμε λίγο πέρα δώθε, γιατί θέλαμε και μέρος με καλή οπτική ματιά (όπως είχε πει κι ο Μεταξόπουλος χαχα!!))...

..όλα κυλούσαν κυριλέ, μουσικούλα, καμιά ωραία ύπαρξη περνούσε που και που (τζίφος μιλάμε χτες, λιψυδρία)..ακούγαμε τα remix μας...-χέρια ψηλαααά κι όλα τα φτάνω-...και σε φάση πάω να πάρω κανα σφηνάκι να καταναλώσουμε..να κάνουμε κεφάλι...να τα σπάσουμε...πήρα 2 τεκίλες κίτρινες+λεμονάκι+αλατάκι...είναι δυναμίτης ρε παιδί μου!! ΜΠΑΜ ΚΑΤΑΚΟΥΤΕΛΑ!!

..νταξ, ήπιαμε 3 παρτίδες...ΚΙ ΕΔΩ ΕΡΧΟΜΑΙ ΕΓΩ....είμασταν χαλαροί μέχρι πριν πιούμε αυτά...είμασταν κοολ...και ξαφνικά άλλαξε το τοπίο..τι σου κάνει το γαμήδι ε??...ήθελα σε φάση να ψάξω να βρω ποια είναι αυτή η ουσία που σε κάνει και πας σε άλλη διάσταση..τι σκατά έχουν μέσα, εκτός από το οινόπνευμα, μήπως είναι κάτι το σπέσιαλ...είμασταν για μια ακόμα φορά οι καλύτεροι στον πλανήτη ΓΗ...όχι ότι δεν είμασταν και πριν, αλλά είναι το πως νιώθεις..πως βλέπεις τους γύρω σου και γελάς όλο και πιο πολύ...ειδικά αυτή η γκόμενα με το φόρεμα από τους 300!!! (με πιάνεις φίλε μου Αντρέα??))...
Ένα μαγικό ταξίδι μέσω του ποτού...και ξέρεις εκείνη τη στιγμή τι σκέφτεσαι...εγώ θα κάνω εκείνο, εγώ θα κάνω το άλλο, εσύ θα πατήσεις στο φεγγάρι, εγώ θα γίνω φέτες κτλ...

Και τι δλδ??...έπρεπε να πιούμε για να είμαστε στην απόλυτη NIRVANA??

OXI

...δεν πρέπει..και μην το κάνετε και σύστημα..εδώ ήθελα να καταλήξω...νομίζεις/ετε ότι δεν μπορείτε να κάνετε τα πιο απίστευτα πράγματα που έχετε ονειρευτεί?..μπορείτε βρε κουτά, όπως ακριβώς τα κάνουμε κι εμείς...δεν γίνοντε όλα αμέσως στο μπαμ, αλλά γίνοντε...εγώ μπορώ να σας βάλω στο τρυπάκι ότι μπορείτε, αλλά ο κυρίαρχος παίκτης είσαι ΕΣΥ...

Το ξέρεις από μόνος σου...δεν χρειάζεται να στο πω εγώ ή κάποιος άλλος μάγκα μου..Είσαι μάγκας και πάντοτε θα είσαι!

Sky is high

Πάει καιρός..δεν πάει από την τελευταία φορά που έγραψα κάτι...δεν είναι όλες οι μέρες,στιγμές για γράψιμο....πρέπει να το νιώθεις, πως να το πω

Είμαι στη δουλειά, κλασσικά εικονογραφημένα λοιπόν...η ώρα είναι 22:21, νωρίς...με τη μόνη διαφορά ότι είναι Κυριακή (δλδ νεκρή μέρα)...Η κυριακή, ημέρα περισσυλογής, ξεκούρασης και προετοιμασίας για την εβδομάδα που έρχεται...

Αφορμή σήμερα...είναι αυτό το ψηλά, εκεί πάνω στον ουρανό...είναι ψηλά δεν είναι?...έτσι λέω κι εγώ. Κάποιοι μου λένε ότι εκεί ψηλά στον ουρανό...είναι άφταστο, όνειρο απατηλό. Είναι?
Τι είναι ουρανός?...Ουρανός είναι, ο ουρανός που εμπεριέχει σύννεφα, αέριες μάζες, αεροπλάνα, ήλιο, αγγελάκια, το Θεό (κάπου και παντού), αστέρια κι όνειρα....Και τι δλδ? Είναι άπιαστος?...Άν το πάρεις με την κοινή λογική είναι αδύνατον να φτάσεις, ακουμπήσεις τον ουρανό. Κι όχι απλά να τον φτάσεις, αλλά έστω και να να τον γαργαλίσεις με τις άκρες των δακτύλων σου...Γιατί όμως?

...αυτό είναι που μας καίει...αν κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να κάνουμε ένα από αυτά....

Ξέρετε πιοι είναι οι πιο ευτιχισμένοι άνθρωποι στον πλανήτη?...όχι σαφώς αυτοί που έχουν λεφτά, αλλά αυτοί που δεν έχουν τπτ...αυτοί που είναι ονειροπόλοι. Την Παρασκευή βγήκα έξω με τον φίλτατο μου φίλο...με λένε Αντρέα κι έχω κοπέλα!!!!χαχα...περπατώντας προς το Cafe Royal, είχε προηγηθεί σπίτι, το επεισόδειο:..''So you think you can dance..''..ο ημιτελικός....θαυμάζαμε τη Σμαράγδα..ωραίο μωρό δε λέω για την ηλικία της (μόνο 16)...και ονειροπολούσαμε πάλι..ότι εγώ θα την έχω γκόμενα...και σιγά μην γίνει και ποτέ. Αλλά γιατί όχι? Ξέρετε πόσο ωραίο είναι να κάνεις τέτοια απατηλά όνειρα, αυτήν την στιγμή? Είναι βασικά Γαμάτο...ποτέ δεν ξέρεις

Και νταξ μπορεί αυτό το παράδειγμα να είναι ελε'ι'νό...αλλά πόσα άλλα τέτοια υπάρχουν..το ότι εγώ παίζει να είμαι δισεκατομμυριούχος τώρα (δεν έχω τσεκάρει το Lotto μου ακόμα)...είναι όπως λέει και στην διαφήμιση: ''Πετάει ο γάιδαρος?....πετάει..!!!''...

Γιατί είστε τόσο προσγειωμένοι στη Γη όλοι σας?..μπορεί και να μην είστε. Δεν είπα ποτέ ότι πρέπει να πετάτε στα σύννεφα συνεχώς, επί μονίμου βάσεως...απλά πιστέψτε ότι μπορείτε να κάνετε θαύματα...μπορείτε να κάνετε τα ΠΑΝΤΑ αρκεί να εμπιστευτείτε τις δυνάμεις σας...αλλιώς πως να το κάνουμε...στη Γη θα μείνετε καθηλωμένοι για πάντα και πάντα θα υπάρχει κάποιος άλλος που θα σας προσπερνάει, και μόνο απαρατήρητο δεν θα σας είναι...Αντρέα φίλε μου, είμαστε οι καλύτεροι!!!!!

Αυτό το κειμενάκι με τις ανακατεμμένες σκέψεις ειναι αφιερωμένο σε μια κοπελίτσα...αν τύχει και το διαβάσεις ποτέ Έβα...

Φιλιά πολλά

Ν.

Για να μην ξεχνιόμαστε.....

Zέσταααα..............

Ωχ αμαν....πρόλαβα?

Καλό μήνα σ όλους μας και προπαντός σε μένα..μουαχαχαχα...Καλό καλοκαίρι παίδες, φίλε μου ΑΝτρέα που έχεις....ωραίο γυναικάκι, Μαντινάδα...και λοιποί

Το καλοκαιράκι, στην ακρογιαλιά...βόλτα με μαγιουδάκι (μπικίνι) κι οοοοοόλοι αγκαλιά....με το Φραπεδάκια και τα σώματα τα τρελαααααά....πέρνουμε τα γκομενάκια, τα μαγικααααά...είμαι τρελός στιχουργός ο άτιμος...

1η μέρα Ιουνίου, είχε τρελή μέρα, λιακάδα με 25 βαθμούς Κέλσιους (όχι φαρενάιτ), κοντομάνικο, ένα φραπέ για να ξυπνήσουμε, ωραίες υπάρξεις στο δρόμο...ξέρετε πως παν αυτά τα γυμνά...πλακώνουν οι ζέστες και ξεβρακόνονται όλες!!! Φτου μου, πως μιλάω έτσι..αλλά ρε παιδιά, άντρας είμαι, σκούζει!

Λοιπόν, αύριο παίζει η Εθνική μας, θα κόψει κώλους...ΑΝΤΕ ΜΑΝΑ ΜΟΥΥΥΥ...παίζουν και στην Κρήτη, όποιος κουνηθεί..θα βγει ο Σίφης και ξαφνικά..θα σκάσει με σπινιές στην ευθεία μόνος του, ο Γιώργης...μουαχαχαχχα...και ΜΠΑΜ!

Ξέφυγα απ το θέμα μάλλον....

Καλό καλοκαίρι κι οι γλώσσες μέσα στο στόμα...και τα μάτια...ένα είναι το μυστικό...γυαλάκι ηλίου

Για την Αμαλία.

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες ινοσάρκωμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.


Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ... (Πηγή : http://yperoptix.blogspot.com)

«Ημέρα Αμαλίας» η 1η Ιουνίου για όλους τους bloggers της Ελλάδας

Η Αμαλία Καλυβινού το καλοκαίρι του 2006 (Τα Νέα)

Αθήνα: Οι bloggers της Ελλάδας θα τιμήσουν την Παρασκευή 1η Ιουνίου τη μνήμη της Αμαλίας Καλυβινού, η οποία εξιστόρησε στο ιστολόγιό της την τραγική περιπέτειά της με τον καρκίνο, τον οποίο οι γιατροί καθυστέρησαν 17 χρόνια να διαγνώσουν. Η Αμαλία έφυγε τα ξημερώματα της Παρασκευής...

Η 30χρονη φιλόλογος έμαθε μόλις πριν από πέντε χρόνια ότι πάσχει από καρκίνο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεκάδες γιατροί έλεγαν ότι πρόκειται απλώς για ιδιοπάθεια, ένας χρόνιος πόνος που δεν μπορούσε να εξηγηθεί.

Ένας καλοήθης όγκος στο πόδι της- ένα νευρίνωμα- δεν διαγνώστηκε και δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε καρκίνο που οδήγησε στον ακρωτηριασμό του ποδιού της, αναφέρουν Τα Νέα της Τρίτης.

Γραφειοκρατία

Από το 1984, όταν ήταν μόλις 8 χρόνων, μέχρι το 2001 είχε επισκεφθεί δεκάδες γιατρούς για τους αφόρητους πόνους στο πόδι της. Το τελευταίο διάστημα η Αμαλία έδινε μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα- 47 όγκους είχαν εντοπίσει οι γιατροί.

Πριν από ενάμιση χρόνο, η Αμαλία έφτιαξε ένα blog, όπου μοιράστηκε όλο τον πόνο της ζωής της και περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις εξετάσεις και τους γιατρούς που μιλούσαν για «ιδιοπάθεια».

«Εξαιτίας σου, γιατρέ μου, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω στερηθεί ταξίδια, δεν φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας, έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μία σφραγίδα», έγραφε στις 7 Απριλίου η 30χρονη φιλόλογος.

Η άτυχη Αμαλία εξιστορεί την απίστευτη ταλαιπωρία της στο ΙΚΑ και τον ΕΟΦ για να πάρει έγκριση για το μόνο φάρμακο που θα μπορούσε να την βοηθήσει. Τελικά, όμως, αποδείχθηκε ανεπαρκές.

Η Αμαλία έγραψε το τελευταίο μήνυμα στο blog στις αρχές Μαΐου. Καθημερινά δεχόταν στο fakellaki. blogspot. com εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης από όλη τη χώρα

Πήρα μαγιό?

Όταν τελειώνει ένα καλοκαίρι...λες ποοο ρε φίλε τώρα, χειμώνας, κρύο, πουλοβεράκι, Nescafe ( κάνουμε και διαφήμιση κανονικά), καμιά τρελή άγνωστη καφετέρεια στο Κωλονάκι-Μοναστηράκι-Μεταξουργείο, αγκαλιά με τη γυναίκα ή τον άντρα (όπως αγαπάτε δλδ)...και τώρα? Δεν πιστεύω να νομίσατε ότι θα κάνω ανασκόπιση για Χριστούγεννα - Πάσχα?...Καλές εποχές δε λέω, έχουν τη γλύκα τους, αλλά όχι όπως το καλοκαιράκι που έιναι σε απόσταση αναπνοής!!! Και λένε ότι θα ναι και το θερμότερο καλοκαίρι εφέτος...
Προς το παρόν, εδώ βρέχει...αλλά θα σου ρθω, που θα πάει...
Μαγιοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοό

19 Μα'ί'ου 2007, ημέρα Σάββατο

19 Μα'ί'ου...ήρθε τελικά, παρότι το έβλεπα στο msn μου τόσες μέρες...κι έλεγα, μακάρι να μην έρθει ποτέ !!!

...τώρα είμαι στη δουλειά..η ώρα είναι 5 το πρωί κι είπα να κάνω ένα διάλειμμα, να πάρω λίγη δύναμη...ναι Θεέ μου, την ίδια δύναμη που μου έδωσες στις 9 το βράδυ χτες....

...κι είμασταν στο σπίτι, έτοιμοι να φύγουμε..βγάλαμε βαλίτσες,ρίξαμε τις τελευταίες ματιές στους τοίχους, στις αναμνήσεις μας, στους καυγάδες μας, στις αγκαλιές μας, πέρασαν απ το μυαλό μας όλα σε κλάσματα δευτερολέπτου..και κατεβήκαμε κάτω. Το ταξί, είχε έρθει, στην ώρα του..Όταν το θες να έρθει δεν έχεται..σήμερα γιατί ήρθε?...

Είχε λιακάδα χτες τ απόγευμα...το φορτώσαμε σαν γαιδούρι και βζουμ, φύγαμε....στην αρχή είμασταν μούγκα..είχα ένα κόμπο στο λαιμό..λες και μου χε κάτσει κόκκαλο...δεν ήταν κόκκαλο όμως!! Κάπως έπρεπε να γίνει η αρχή...αυτός ο ταξιτζής λες και τον έστειλε ο Θεός..ήταν άσχετος...μας πήγε από ένα δρόμο,κύκλο...ε μα κι εσύ? Έλληνες μεταφέρεις..τι δλδ, ασχολίαστο θα σ αφήναμε?...ευτυχώς λίγοι είναι οι καλοί που μιλάμε Ελληνικα...και ναι!! Έχουμε αυτό το προνόμιο να κατινιάζουμε τα πάντα και κανείς να μην πέρνει πρέφα!! χα χα χα!!!...τον λιώσαμε τον άνθρωπο...κλάσαμε στο γέλιο...(όχι για πολύ όμως...)

Φτάσαμε αεροδρόμιο..μετά από ώρες (ο μαλάκας ο ταξιτζής, ο Ινδός φταίει..Αλλάχ, σχώρα με).

Καροτσάκι, γιατί ΜΟΝΟ 75 κιλά είχαμε!!!...Πήραμε εισητήρια και πάμε για έλεγχο...είχαμε πολλά κιλά και μας έβαλε ο τυπάς να αφαιρέσουμε μερικά..να τα διασκορπίσουμε δλδ σε άλλες βαλίτσες...αργούσαμε!!! Ναι Θεέ μου, σ ευχαριστώ και γι αυτήν την καθυστέρηση!...Δε κράτησε πολύ...5 λεπτά παραπάνω...

Η ώρα ήταν 20:20 κι εγώ δούλευα στις 9.....Χαιρέτησα την Έλενα....και μετά

κενό

και μετά...τι...μετά τι ξαναλέω...τιιιιιιιι.....

το σκέφτομαι πάλι και κλαίω....

...μετά δάκρυα, λίγα αρχικά, κουβάς μετά....να προσέχεις φίλε μου κι εγώ θα μαι πάντα εδώ....δεν πρόλαβα, δεν μπορούσα βασικά να μιλήσω....έκλαιγα...και δεν νομίζω να χω ξανακλάψει έτσι...κλάψε αγόρι μου να σου περάσει....μέχρι τις 9 παρά 10, έκλαιγα...μετά μπήκα στο τρένο κι ηρέμησα λίγο.....μου κόπηκαν τα πόδια..δεν πατούσα στη γη....έχετε δει σε κάτι έργα που περνάει η ζωή όλη μπροστά σου σε δευτερόλεπτα?....

Στο σχολείο μαζί, στα έξω μαζί, σε ένα λεοφωρείο που σκάσαμε 3 καρτέλες αυγά μαζί, σε μπάσκετ μαζί, σε διακοπές μαζί, σε σκατά μαζί, σε σπίτι μαζι, σε δουλειά μαζί, σε...σε...σε...σε...μια γεύση την πήρατε
Εγώ είμαι διελυμμένος...είμαι κομμάτια...έχασα? ΟΧΙ βέβαια και ποτέ....Πήρα δύναμη...Έτσι είναι η ζωή...δεν μπορώ να γράψω κάτι άλλο βασικά...απλα θέλω να ξέρεις ότι σ αγαπάω

'' Ήσουν, είσαι και θα είσαι ένα κομμάτι της ζωής μου ''

Αυτός είναι ο κολλητός μου...τον λένε Νίκο κι εμένα Νικόλα...κάποτε τον έλεγα κολλητό μου...μετά τ άλλαξα σε bro...μια φιλία δεν πεθαίνει, ο κόσμος να εξαφανιστεί...νταξ, μου φυγε και πήγε Κύπρο...

Ρε φίλε πονάω....αλλά ΛΑΜΠΑΔΑ, ΤΕΛΟΣ !!

Ήρθε η ώρα να ονειρευτώ...

Σκέψου λέει πως είναι όταν όλα όσα χτίζεις γκρεμίζονται...
Όταν όσα ονειρεύεσαι απλά παραμένουν όνειρα...
Όταν οι αντιδράσεις σου σε όσα συμβαίνουν γύρω σου απλά δεν είναι αυτές που θα περίμενες...

Είναι 2 μέρες τώρα που αντιμετωπίζω καταστάσεις τραγελαφικές...
Καταστάσεις που δύσκολα ίσως θα κατάφερναν να αντιμετωπίσουν άλλοι στη θέση μου...
Καταστάσεις για τις οποίες είναι σχεδόν αδύνατο να μιλήσω στους άλλους και να τα βγάλω από μέσα μου...
Μια φίλη μου μόνο γνωρίζει τι συμβαίνει στη ζωή μου...
Κι αυτή απορεί με την αντίδρασή μου, με την υπομονή μου, με την ψυχραιμία μου...

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι ψυχραιμία ή υπομονή...
Αισθάνομαι πως μάλλον είναι ένα είδος αναισθησίας, ένα είδος ανοσίας στα όσα κανονικά θα έπρεπε να με πληγώνουν...
Ή απλά είναι η απόδειξη πως κάποια πράγματα στη ζωή μου τελείωσαν οριστικά μέσα μου...
Τώρα νομίζω πως μπορώ να σχεδιάσω ελεύθερα το επόμενο βήμα μου...
Ήρθε η ώρα να ονειρευτώ...
Η ώρα να πετάξω...

Alone

Σήμερα καταρρίφθηκε το ρεκόρ ανανέωσης αυτού του χώρου...

Τελικά η μοναξιά είναι το πιο ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσω αυτήν την πορεία... Μπορεί τις προηγούμενες τρεις ημέρες να μην έμεινα ούτε μια στιγμή μόνος ωστόσο η μοναξιά έχει και άλλους τρόπους έκφρασης: χωρίς ένα χάδι, χωρίς ένα φιλί, χωρίς μια αγκαλιά, χωρίς ένα ζεστό λόγο, χωρίς ένα βράδυ "πάθους"...

Και όταν αυτή η έλλειψη έρχεται ξανά και ξανά με επικίνδυνα υψηλή συχνότητα έχουμε....έναν

Όμορφη...

......ΤΩΡΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ

ΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ

ΠΩΣ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ

ΚΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΖΕΙΣ

ΒΑΘΕΙΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ

ΗΡΕΜΗΣΕ, ΘΥΜΗΣΟΥ

ΠΩΣ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ

ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΜΑΖΙ ΣΟΥ

ΚΑΤΩ ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ

ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΜΗΝ ΔΙΣΤΑΣΕΙΣ

ΔΕΝ Σ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

ΠΙΑ ΔΕΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΙΣ

ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ

ΘΑ ΔΙΑΚAΙΟΛΟΓΗΘΕΙΣ

ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

ΤΩΡΑ Θ Α ΤΟ ΔΕΙΣ......ΤΩΡΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ

-= ΘΑΥΜΑΤΑ =-

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΚΕΦΤΩ

ΟΣΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΥΡΩ ΜΟΥ

ΘΑ ΦΕΡΩ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ

ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΝΟς ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ..

ΤΟΤΕ ΠΑΙΡΝΩ ΔΥΝΑΜΗ

ΣΥΝΕΡΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ

Πως ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ Τ ΑΝΕΧΟΜΑΙ

ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΧΟΜΑΙ

Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ

ΔΕ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗ ΛΗΞΗ.

ΑΚΟΥΣΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...

ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΙΚΗΣΑ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΝΩ ΘΑΥΜΑΤΑ....

Τέχνες και τέχνες

Δεν υπάρχει πιο δύσκολη τέχνη απ το να ζει κανείς. Για τις άλλες τέχνες υπάρχουν αναρίθμητοι δάσκαλοι, παντού. Ακόμη και οι νέοι πιστεύουν ότι τις έχουν κατακτήσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορούν να τις διδάξουν στους άλλους: στη διάρκεια ολόκληρης της ζωής του, πρέπει κανείς να συνεχίσει να μαθαίνει να ζει και, πράγμα που θα σας ξαφνιάσει ακόμη περισσότερο, πρέπει κανείς σ ολόκληρη τη ζωή του να μαθαίνει πως να πεθάνει.

ΣΕΝΕΚΑΣ

Time machine

Χμμ...είμαι πολύ down, πως το λένε και στ αγγλικό...έχω βάλει Θαλασσινό, έτσι για πέσω πιο κάτω κι απ το κάτω...χα!! -asxeto-

Ήταν μια περίεργη μέρα σήμερα...ξεκίνησε τόσο γαμάτα..καφεδάκι το πρωί (φραπόγαλο), πανεπιστήμιο μετά, τρελό γέλιο στην τάξη, βροχερή-σκατά-κλασσική μέρα Λονδίνου, ξανά πολύ γέλιο στην τάξη με τα παιδιά, λίγο καμάκι στη στάση του λεοφωρείου για σπίτι, με μια Γερμανίδα, τον φίλο μου το Μάκη που ήρθε και με πήρε για το σπίτι, την πίτσα που έφαγα στ αμάξι γιατί μου κράτησε (είχε και κάτι πατάτες), το κόσμο που έβλεπα στο West Hampstead να βγαίνει απ το μετρό και να πηγαίνει σε 1000 διαφορετικές κατευθήνσεις ταυτόχρονα, να φανάρια να κάνουν τρελούς συνδιασμούς ''ουράνιου τόξου'', ένα μπάτσο ν αλλάζει λάστιχο, το τραγούδι που άκουσα 7 φορές στ αμάξι μέχρι να φτάσω σπίτι (είναι επιτυχία του τώρα), το σταφύλι που έφαγα με το που πάτησα σπίτι...(ναι, έτρεχα πανικόβλητος προς το ψυγείο), το κολλητό μου που με χαιρέτησε, κι εγώ ανταπέδωσα, τα γράμματα που άνοιξα (λογαριασμοί ήταν αχ), που τάισα τα χρυσόψαρα μου αφού έφαγα το σταφύλι, πέρασα και μία απ το W.C. (τουαλέτα σημαίνει), άνοιξα το παράθυρό μου ν αεριστεί το δωμάτιο μου, έβγαλα παπούτσια..μπλα μπλα μπλα μπλα...

Πόσα πράγματα έκανα σε 6 ώρες?...αυτά που εξιστορώ κι άλλα τόσα που δεν είπα...πόσα είχα στο μυαλό μου και πόσα άλλα, δεν είχα?

Αιτία για αυτό το γράψιμο, είναι μια κουβέντα που είχα σήμερα το πρωί πριν πάω πανεπιστήμιο με μια φίλη μου...με ρώτησε, ''τι σκέφτεσαι''....και με μια παύση 2 λεπτών, είπα:

Σκέφτομαι πόσα πράγματα έχω κάνει, πόσα θα κάνω κι αν θα προλάβω έστω να κάνω τα μισά....

Και καλά τώρα είμαι φοιτητής κι όλα φαίνονται ρόδινα κι ανθηρά και σοκολατένια (εκτός του ότι μου χει βγει ο σβέρκος με τόσες εργασίες)...αλλά τα δύσκολα έρχονται μετά. Δεν παραπονούμαι έμμεσα ούτε λέω φυσικά, ότι δεν έχω κάνει τίποτα, γιατί τότε θα ήμουν πολύ αχάριστος και ψεύτης μεγάλος!...

Αλήθεια, εσύ που διαβάζεις αυτό εδώ τώρα και σου φαίνεται μεγάλη μαλακία, έχεις αναρωτηθεί ποτέ για ποια πράγματα δεν έχεις χρόνο?...καλά μην το παίρνεις κατάκαρδα, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου..έχεις να κάνεις παιδιά (ένα παράδειγμα είπα, μη με φας)..

''θελω πολλα να κανω και ισως να μη βρω ποτε το χρονο να τα κανω, το σιγουρο ειναι πως θα προσπαθησω να βρω το χρονο''

Μακάρι να μπορούσα να stretch the time

Ξέρεις ποιο τραγούδι, ίσως θα κολλούσε και θα τ ακούω όσο χρονών είμαι για να θυμάμαι?...

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο
με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ
και μια ζωή στα πόδια να το βάζω

Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες

Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω
μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ
και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω

Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες

Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο....

Άντε καληνύχτα.....

Dream of what's coming next...

Τι σημασία έχει πόσες λέξεις κρύβει μια εικόνα...
Τι σημασία έχει πόσα συναισθήματα κρύβει μια λέξη...
Έτσι κι αλλιώς ίσως ποτέ να μη δεις την εικόνα...
Ίσως ποτέ να μην ακούσεις τη λέξη...
Κλείσε τα μάτια και ονειρέψου καλέ μου...
Κλείσε τα μάτια και ζήσε...

I Love You

All our lives we've been told that a picture
says more than a thousand words.
Three words are proof that we have been
seriously misled: I Love You...

3 γραμμές....

Κι η αρχή είναι τόσο όμορφη


Σαν τον Παράδεισο που άγγιξες

Σιωπηλή στο κέντρο του Κόσμου....

Wild is the Wind

David Bowie - Wild is the Wind

Love me, love me, love me, love me, say you do
Let me fly away with you
For my love is like the wind, and wild is the wind
Wild is the wind
Give me more than one caress, satisfy this hungriness
Let the wind blow through your heart
For wild is the wind, wild is the wind

You touch me, I hear the sound of mandolins
You kiss me
With your kiss my life begins
You're spring to me, all things to me
Don't you know, you're life itself!

Like the leaf clings to the tree,
Oh, my darling, cling to me
For we're like creatures of the wind, wild is the wind
Wild is the wind

You touch me, I hear the sound of mandolins
You kiss me
With your kiss my life begins
You're spring to me, all things to me
Don't you know, you're life itself!

Like the leaf clings to the tree,
Oh, my darling, cling to me
For we're like creatures in the wind, and wild is the wind

Wild is the wind
Wild is the wind
Wild is the wind
Wild is the wind

Victoria Embankment Gardens

Συγνώμη που χάθηκα φιλαράκι...μερικά λουλουδάκια, μπας και με συγχωρέσεις....
Με συγχωρείς ;

Που είσαι;

Αυτή είναι η ζωή σου, εφιάλτες και δάκρυα
Θάλασσες μανιασμένες, απύθμενα βάθη
Βάραθρα και παράδεισοι σε γαλάζιους ουρανούς
Άπλωσε το χέρι, άγγιξε τη μαγεία της
Ζήσε και χόρεψε στο κέντρο του κόσμου
Μόνος ή με παρέα δεν έχει πια σημασία
Γίνε ένα μ' εκείνα τ' αστέρια τα μακρινά
Πίστεψε με θα είναι ακόμα εκεί, αιώνια
Κι ας ξημερώσει η τελευταία μέρα του κόσμου
Δε θα σε προδώσουν ποτέ όπως αυτοί
Δε θα γυρίσουν την πλάτη, δε θα κρυφτούν
Θα σ' αγκαλιάσουν στοργικά μέσα στο φως
Κι ας είναι γύρω σου σκοτάδι σιωπηλό
Βάλε μια φωνή ν' αρχίσει η γιορτή:
Αααααααααααααααααααααααααααααααααα.......

Πανσέληνος φωτίζει τη νεκρή πόλη
Σκιές που ακολουθούν σκιές
Εφιάλτες σε άδεια κρεβάτια
Ένα ξαφνικό ξύπνημα... Δεν είσαι εκεί...
Έτρεξα σε τεράστιες λεωφόρους
Χάθηκα σε σκοτεινά στενά
Απόμακροι ήχοι βημάτων
Δυνατή μουσική, σιωπηλοί ύμνοι
Μια ανώφελη κραυγή... Που είσαι;

Ψάχνοντας.....

Σ' ένα κόσμο σιωπής
Τα νοήματα η μόνη επαφή
Βλέμματα διαπεραστικά
Αμήχανα χαμόγελα...

Θα ειδωθούμε στην άλλη άκρη του ωκεανού
Σε διαφορετικές πατρίδες με άλλα όνειρα
Επιθυμίες και πάθη, μανιασμένες καταιγίδες
Απέραντη θάλασσα, απέραντος ουρανός
Άσε με να δω τ' αστέρια μέσα στα μάτια σου
Αγκάλιασέ με απόψε και σκότωσέ με αύριο...

Μια αγκαλιά, ένα καταφύγιο
Κι ένα γλυκό χαμόγελο
Μάτια τόσο λαμπερά
Μάτια τόσο θλιμμένα
Αναζητώντας εσένα...

Θα λείψεις πολύ ακόμα...;

Λοιπόν μικρέ, η απουσία σου όσο πάει και μεγαλώνει...
Δεν ανησυχείς καθόλου φαίνεται για το στερητικό σύνδρομο που πρόκειται να με κυριεύσει...
Τι να πω...
Νόμιζα πως ήσουν φιλαράκι...
:p

Καλά να περνάς Ν.
Όπου κι αν είσαι...

Kραυγές...

Ίσως όλα να καταρρεύσουν αύριο ωστόσο αυτοί οι μήνες είναι υπέροχοι κι ας υπάρχουν ένα σωρό αντιξοότητες... Το μόνο που δεν ξέρω είναι ποιος από τους δύο είναι το "Τέρας" του Πάθους και πόσοι καθρέφτες μας ενώνουν... Το Ιδανικό στην αγκαλιά μου, η Ελευθερία στη ζωή μου και η Γαλήνη... Το μόνο που απομένει είναι η αποδέσμευση από μερικά "ασήμαντα" πραγματάκια...

Μια εικόνα που προβάλλεται από μακριά
Κάθε βράδυ η ανάγκη γίνεται παθιασμένος έρωτας
Καλύπτοντας τα κορμιά μας με δύναμη
Κι ο αέρας φυσάει μανιασμένος και παγωμένος

Άγγιξα τα χείλη σου με τα δικά μου
Κι η καταιγίδα ξέσπασε παντού μέσα μας
Μια υγρή φωτιά αιώνιας ένωσης μας λιώνει
Καθώς κατεβαίνω προς μια πηγή ζωής

Γευτήκαμε ξεχασμένα σπάνια συναισθήματα
Φτάνοντας στην άκρη της καταστροφής
Δύο νεκρά αστέρια που αναγεννιούνται
Για να δώσουν το φως τους για πάντα...

Είμαστε πάλι ψηλά, τα δώσαμε όλα
Κοιτάμε μια πόλη που χάνεται αργά
Μέσα σε ένα πέπλο από σύννεφα
Θαυμάζοντας το μεγαλείο μέσα μας...

Ένα αιθέριο πνεύμα και μια αιώνια φωτιά
Περιμένοντας την υγρή λύτρωση μάταια
Ένα οξύ που διαβρώνει τα πάντα γύρω μας
Ουρλιάζουμε μήπως ακούσουμε τις κραυγές..

Λιποθυμία....

Λιποθυμία η απόλυτη ελευθερία... Ένα εσωτερικό παιχνίδι του σώματός μου και για μερικές στιγμές η πολυπόθητη ευτυχία της απόλυτης λήθης... Η λύτρωση από ένα συνεχόμενο μοναχικό μαρτύριο υπερβολικής ανάγκης... Όμως ήταν στιγμιαίο και εξίσου μοναχικό αλλά ιδιαίτερα απρόσμενο και ευπρόσδεκτο... Η αιτία μάλλον άγνωστη όμως τα αποτελέσματά της είναι μια ένδειξη και ένα σημάδι για αυτά που ξέρω ήδη αλλά κανείς άλλος δε μπορεί να καταλάβει... Η ισορροπία έχει διαταραχτεί ανεπανόρθωτα και οι παρενέργειες δε λένε να κοπάσουν... Εξακολουθώ να ζαλίζομαι και να νιώθω την αδυναμία λίγο πριν από το σβήσιμο της λιποθυμίας όμως η αίσθηση δεν είναι τόσο ευχάριστη, τόσο παραδεισένια... Μακάρι να έμενα για πάντα εκεί ξαπλωμένος με τη συνείδησή μου σε ένα βαθύ λήθαργο, τα προβλήματα να κινούνται στη σφαίρα του φανταστικού και να υπάρχει μια μόνιμη αίσθηση πληρότητας σε ένα άδειο κορμί...Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν υπήρχε κανείς να με κρατήσει ή να μου ρίξει νερό ή να προσπαθήσει να με συνεφέρει όμως μίσησα τον εαυτό μου γιατί αντέδρασα με μια πλήρη διαύγεια τη στιγμή που άνοιξα τα μάτια και κατάλαβα ακαριαία τι είχε γίνει χωρίς να έχω ανασύρει την ανάμνηση της λιποθυμίας... Εξάλλου το μόνο που θυμάμαι είναι μια προσπάθεια να στηριχτώ στον τοίχο και μετά σκοτάδι...Το κακό είναι πως φοβάμαι...

Φοβάμαι ό,τι δε θα προλάβω να κάνω όλα όσα θα ήθελα και δυστυχώς δεν υπάρχει κανείς άλλος να τα συνεχίσει... Τόσα όνειρα και σχέδια θα μείνουν για πάντα κλεισμένα στο συρτάρι μου και μερικά μόνο στο μυαλό μου... Δεν είναι ο φόβος του θανάτου αλλά το γεγονός ότι δε θα έχω προσφέρει όλα όσα θα ήθελα... Είναι η θλίψη για το θάνατο του ιδεαλισμού και των συναισθημάτων που δε θα προλάβουν να μετουσιώσουν έστω το κοντινό μου περιβάλλον... Όσο κι αν έχω γράψει για την αγάπη ή το θάνατο καμιά λέξη δεν πρόκειται να απεικονίσει το μεγαλείο των συναισθημάτων που ένιωσα όταν έσβηνα στα χέρια της ή χθες που χάθηκα μόνος... Θα ήθελα όμως να πάρω την ένταση και τη δύναμη, να τη νιώσω να με διαπερνάει και να τη διοχετεύσω πάλι πίσω εξιδανικευμένη, ελεγχόμενη, σε μια ασφαλή μορφή... Αυτή είναι η μοναδική εγωιστική επιθυμία που δυστυχώς δε μπορώ να εκπληρώσω μόνος...

Μακάρι να προλάβω...

Welcome back...!

Πολύ χαίρομαι που είσαι πάλι κοντά μας Ν. ...
Μου έλειψες φιλαράκι...
Θα τα πούμε σύντομα...

Bάλτε εσείς ένα τίτλο

Κάποτε σερνόμουν στην άκρη του Σύμπαντος
Για να βρω ακόμα μια φωτεινή ψυχή
Να μου δείξει το δρόμο προς το κέντρο της ζωής
Μα κάθε φορά έχανα τα σημάδια...
Ώσπου βρήκα εσένα,
Φωτεινή μα κι απόλυτα σκοτεινή
Με την υπομονή χιλίων ζωών
Μέχρι να φτάσω και να μου το χαρίσεις
Για πάντα..

Σύρθηκα ως την άκρη του Σύμπαντος
Είδα τη λάμψη των ήλιων όλου του κόσμου
Για να μου πείς εσύ, ο σκοτεινός εαυτός.....

Σκέφτομαι του ήλιους τους μακρινούς
Θα 'θελα να 'μουν ένας απ' αυτούς
Πόθησα τη λάμψη που εκπέμπουν
Πόσα χρόνια πρέπει να περιμένουν
Για να τους προσέξουν
Συμπλέγματα εξ αποστάσεως
Ποτέ δεν περίμενα να 'ναι τόσο όμορφα
Τα χρώματα, τα σχήματα, η κίνηση
Παραδίνομαι στην παγερή νύχτα
Ξεχνώντας την ψυχή μου στο σκοτάδι
Αφήνοντας το φως της να περιπλανηθεί
Ακουμπάει τις επιφάνειες
Τις διαχωριστικές γραμμές της ζωής
Προστατευτικά τείχη απογοήτευσης
Ενάντια στο θάνατο, ενάντια
Ενάντια στην αγάπη, ενάντια
Ενάντια σε μένα, ενάντια
Σβήσε κι έλα μαζί μας, άνθρωπε
Λένε για μας αγαπημένη μου....

Βαριέμαι!!!

Πάει και το Πάσχα, πέρασε...

Χρόνια πολλά σου είπα;
Δε σου είπα βέβαια... μα που πήγαν οι τρόποι μου;
Χρόνια πολλά λοιπόν μικρέ...

Άντε να επιστρέψεις γιατί δεν έχω παρέα...

Και βαριέμαιιιιι!!!

Σαν όνειρο...

san oneiro.mp3

...Σαν όνειρο ξεκίνησες αυτή εδώ τη σελίδα, ακούγοντας αυτό το τραγούδι...
Ως όνειρο να είναι η κάθε μέρα στη ζωή σου...

Διακοπές...

Στα κρύα του λουτρού μας άφησες, Arco, μέρες ατέλειωτες...
Το κακό είναι πως θα λείψεις κι άλλο απ' την παρέα μας...
Ας όψονται οι διακοπές του Πάσχα...
Επιστροφή στην Ελλάδα για λίγο, οικογενειακή μάζωξη κλπ. κλπ. ...
Χαλάλι όμως, θα σε μονοπωλήσουμε όταν επιστρέψεις...
Προς το παρόν θα δοκιμάσω να αναπληρώσω για λίγο το κενό σου, αν και ξέρω πως είναι αδύνατο...
Καλό Πάσχα λοιπόν, να περάσεις όσο καλύτερα γίνεται και να θυμάσαι πως κάποιοι σε περιμένουν να επιστρέψεις...
Κι έχουν γίνει πραγματικά ανυπόμονοι!!!

Καλά να περνάς μικρέ...

Κίνδυνος - Θάνατος ψέματα

Ax που κατάντησα...είναι Σάββατο βράδυ κι εγώ έχω έρθει σε net cafe...καλά δεν είναι και τόσο τραγικά...είναι γεμάτο!!! (ώρα 01:37 π.μ.)

Πήρα ένα red bull απ το περίπτερο, καθώς ερχόμουν...ναι εδώ στο Ελλάντα, έχει περίπτερα, όχι όπως στο κωλόνησο, Αγγλία, που έχει @@...!!!

Δε ξέρω γιατί ξεκίνησα να γράφω κι ούτε έχω ιδέα τι τίτλο θα δώσω στο blog αυτό....Μόλις διάβασα κάτι τόσο γαμάτο, που με άγγιξε κι απλά ήθελα να σχολιάσω κατιτίς. Γιατί πρέπει οι άνθρωποι να σε ζηλεύουν τόσο πολύ? Γιατί όταν είσαι λίγο διαφορετικός, κι ανώτερος σε φάσεις από τους άλλους κάνουν ό,τι περνάει απ το χέρι,πόδι τους να σε εξαφανίσουν,μειώσουν? Γιατί?...Επειδή θέλεις να λανσάρεις το διαφορετικό? επειδή δεν πας σύμφωνα με τα πρότυπα και τους κανόνες? Γιατί όταν ξεχωρίζεις μέσα από το σύνολο και τη μάζα, ξαφνικά τρως πόρτα?..
-Και το βασικότερο απ όλα, γιατί δεν έχουν καν τόσο δα @ να στο πουν στα ίσια?-

Χμμμ....αναπάντητο θα μείνει...κι αν τύχει και το διαβάσεις ποτέ αυτό..και πάλι το @ δεν θα το βρεις, αλλά θα νιώσεις την μικρή για σένα ικανοποίηση, που το κανες.

Πάω να σερφάρω κι άλλο...ν ανακαλύψω κάποιον ακόμα κόσμο του internet...είναι τόσο μεγάλος κι αναπαράγεται πιο γρήγορα κι απ το οξυγόνο...

Μου λείπεις...Καλό μήνα ψυχή μου

Υ.Γ: 1η Απριλίου είναι...το pc πάει λάθος

....το κατάφερα?

...για σένα

..για σένα που τσιγκλάς τις αισθήσεις μου, για σένα και μόνο χωρίς πολυλογίες...

Τι κάνει έναν άνθρωπο, τον πιο ευτιχισμένο στον κόσμο, σ όλη την υφήλιο, ακόμα και στους διαστημικούς πλανήτες?...Τι είναι αυτό που μας λείπει σε φάσεις, ή μάλλον την περισσότερη ώρα της πορείας μας?...Τι είναι αυτό ψυχή μου και δεν μπορώ να σε βλέπω χωρίς αυτό?...

Και σου το χω πει 200000000 φορές...να το κάνεις πάντα!!!..όχι επειδή στο ζητάω εγώ, αλλά επειδή θέλω να νιώθω ότι το βλέπω, χωρίς να είμαι εκεί...Τόσο δύσκολο είναι δλδ? Ναι, είναι.

Θέλω να κρατήσει, θέλω να σ αλλάξει, θέλω να σ ομορφύνει κι άλλο, μέχρι αηδίας...θέλω να το ευχαριστιέσαι..θέλω να το χορταίνεις, και μόλις το χωνεύεις, πάλι ξανά...θέλω να ξυπνάς προπαντώς μ αυτό αλλά και να κοιμάσαι ταυτόχρονα...θέλω να με σκέφτεσαι, ακόμα κι όταν δεν θα υπάρχω, και να το κάνεις...θέλω να το πεις και σε άλλους, όσους μπορείς....θέλω να γίνει μόδα

Θέλω να το έχεις αρχή και φινάλε...θέλω να το επιβάλλεις στον εαυτό σου....θέλω να σε βλέπω έτσι, πάντα...στάσου πλάι μου, μπορείς

Είναι τόσο απλά και τόσο δύσκολο συνάμα..αλλά να το κάνεις, και να μου χαμογελάς

ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΤΩΡΑ....σκάσε μου ένα χαμόγελο