Που είσαι;

Αυτή είναι η ζωή σου, εφιάλτες και δάκρυα
Θάλασσες μανιασμένες, απύθμενα βάθη
Βάραθρα και παράδεισοι σε γαλάζιους ουρανούς
Άπλωσε το χέρι, άγγιξε τη μαγεία της
Ζήσε και χόρεψε στο κέντρο του κόσμου
Μόνος ή με παρέα δεν έχει πια σημασία
Γίνε ένα μ' εκείνα τ' αστέρια τα μακρινά
Πίστεψε με θα είναι ακόμα εκεί, αιώνια
Κι ας ξημερώσει η τελευταία μέρα του κόσμου
Δε θα σε προδώσουν ποτέ όπως αυτοί
Δε θα γυρίσουν την πλάτη, δε θα κρυφτούν
Θα σ' αγκαλιάσουν στοργικά μέσα στο φως
Κι ας είναι γύρω σου σκοτάδι σιωπηλό
Βάλε μια φωνή ν' αρχίσει η γιορτή:
Αααααααααααααααααααααααααααααααααα.......

Πανσέληνος φωτίζει τη νεκρή πόλη
Σκιές που ακολουθούν σκιές
Εφιάλτες σε άδεια κρεβάτια
Ένα ξαφνικό ξύπνημα... Δεν είσαι εκεί...
Έτρεξα σε τεράστιες λεωφόρους
Χάθηκα σε σκοτεινά στενά
Απόμακροι ήχοι βημάτων
Δυνατή μουσική, σιωπηλοί ύμνοι
Μια ανώφελη κραυγή... Που είσαι;