Λιποθυμία....

Λιποθυμία η απόλυτη ελευθερία... Ένα εσωτερικό παιχνίδι του σώματός μου και για μερικές στιγμές η πολυπόθητη ευτυχία της απόλυτης λήθης... Η λύτρωση από ένα συνεχόμενο μοναχικό μαρτύριο υπερβολικής ανάγκης... Όμως ήταν στιγμιαίο και εξίσου μοναχικό αλλά ιδιαίτερα απρόσμενο και ευπρόσδεκτο... Η αιτία μάλλον άγνωστη όμως τα αποτελέσματά της είναι μια ένδειξη και ένα σημάδι για αυτά που ξέρω ήδη αλλά κανείς άλλος δε μπορεί να καταλάβει... Η ισορροπία έχει διαταραχτεί ανεπανόρθωτα και οι παρενέργειες δε λένε να κοπάσουν... Εξακολουθώ να ζαλίζομαι και να νιώθω την αδυναμία λίγο πριν από το σβήσιμο της λιποθυμίας όμως η αίσθηση δεν είναι τόσο ευχάριστη, τόσο παραδεισένια... Μακάρι να έμενα για πάντα εκεί ξαπλωμένος με τη συνείδησή μου σε ένα βαθύ λήθαργο, τα προβλήματα να κινούνται στη σφαίρα του φανταστικού και να υπάρχει μια μόνιμη αίσθηση πληρότητας σε ένα άδειο κορμί...Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν υπήρχε κανείς να με κρατήσει ή να μου ρίξει νερό ή να προσπαθήσει να με συνεφέρει όμως μίσησα τον εαυτό μου γιατί αντέδρασα με μια πλήρη διαύγεια τη στιγμή που άνοιξα τα μάτια και κατάλαβα ακαριαία τι είχε γίνει χωρίς να έχω ανασύρει την ανάμνηση της λιποθυμίας... Εξάλλου το μόνο που θυμάμαι είναι μια προσπάθεια να στηριχτώ στον τοίχο και μετά σκοτάδι...Το κακό είναι πως φοβάμαι...

Φοβάμαι ό,τι δε θα προλάβω να κάνω όλα όσα θα ήθελα και δυστυχώς δεν υπάρχει κανείς άλλος να τα συνεχίσει... Τόσα όνειρα και σχέδια θα μείνουν για πάντα κλεισμένα στο συρτάρι μου και μερικά μόνο στο μυαλό μου... Δεν είναι ο φόβος του θανάτου αλλά το γεγονός ότι δε θα έχω προσφέρει όλα όσα θα ήθελα... Είναι η θλίψη για το θάνατο του ιδεαλισμού και των συναισθημάτων που δε θα προλάβουν να μετουσιώσουν έστω το κοντινό μου περιβάλλον... Όσο κι αν έχω γράψει για την αγάπη ή το θάνατο καμιά λέξη δεν πρόκειται να απεικονίσει το μεγαλείο των συναισθημάτων που ένιωσα όταν έσβηνα στα χέρια της ή χθες που χάθηκα μόνος... Θα ήθελα όμως να πάρω την ένταση και τη δύναμη, να τη νιώσω να με διαπερνάει και να τη διοχετεύσω πάλι πίσω εξιδανικευμένη, ελεγχόμενη, σε μια ασφαλή μορφή... Αυτή είναι η μοναδική εγωιστική επιθυμία που δυστυχώς δε μπορώ να εκπληρώσω μόνος...

Μακάρι να προλάβω...