2:15 πμ.............ξημερώματα Αγ. Νικολάου
Ένα φιλαράκι, Κάγγελος, μου χει πει όταν νιώθεις μάγκα να γράφεις. Μου ρθε σημάδι απ τον ουρανό κι έσκασα μύτη εδώ.
Βασικά μόλις μου πέρασε απ το μυαλό η απορία: Διαβάζει κανείς άραγε αυτα που γράφω? Έχω να δω σχόλιο κάτι χρόνια. Αλλά απ την άλλη αυτή εδώ τη γωνιά μου, την έφτιαξα για πάρτυ μου.....και σ αυτό το πάρτυ ζωγραφίζω μαζί με πολλές ψυχές....όλων των ειδών...πονεμένες, χαρούμενες, μόνες, σπάνιες, λατρεμένες, απίστευτες, μεγαλόκαρδες.....και πάνω απ όλα.....τις αγαπάω όλες.....ακόμα κι αν δεν τις ξέρω.
Η καρδια είναι μεγάλη, αντέχει όλα τα χτυπήματα....(ξέρω, ίσως έπρεπε να μπω με κάτι χαρούμενο).....βίαια, απαλά, ελαφριά τσιμπήματα, χαράς, πόνου (αυτό δλδ κι αν τ αντέχει).....και είναι μία.
Κάθομαι κανα 5άλεπτο τώρα και κοιτάω σα χάνος την οθόνη μου. Έχω κολλίσει και σκέφτομαι..... Ήρθα εδώ γιατί ένιωσα οτι έπρεπε να έρθω...κι ενώ έχω τόσα στο κεφάλι μου, κι άλλα τόσα δεν ξέρω τι να γράψω. Ένα πράμα όπως όταν πας να γράψεις εξετάσεις και δεν σου έρχεται τπτ στο μυαλό. Βέβαια εκεί θα σου έρθει μια ή άλλη, γιατί αλλιώς τη γάμησες φίλε μου. Ενώ εδώ, το χειρότερο που μπορεί να γίνει, είναι να μην πατήσει κανείς να το διαβάσει/σχολιάσει...κι οπότε θα σκάω μόνος μου εδώ, θα το ξαναδιαβάζω και θα λέω : ''Είμαι μεγάλος ποιητής!!!''
Λοιπόν, γιορτάζω σήμερα κι ούτως ή άλλος δεν έπαιζε να μπω να γράψω κάτι λυπητερό...αυτά είναι για τους μίζερους. Τη δουλειά μου την είχα (πήρα άδεια), τη γυναίκα μου που μ αγαπάει πολύ έχω, την οικογενειά μου δόξα το Θεό, την υγειά μου (βασικό), τους φίλους μου (αν και φαντάροι), εμένα, τον υπολογιστή μου, τη καρδιά μου,τη μουσική μου, την αγάπη, τις σκέψεις μου, τα όνειρά μου, τ αμάξι μου Ελλάδα (δεν έχω δίπλωμα όμως....γίνεται σας λέω), το ποτάκι μου - DISARONNO, τον Best 92.6, τα αισθήματά μου, το internet για να γράφω ό,τι μου κατεβαίνει, το κρεβάτι μου πίσω...που σε λίγο θα κάνω βουτιά, το πτυχίο μου που ψήθηκε, λεφτά για να πάω να γίνω goal αύριο, εχμμμμ....οοουυυυ κι άλλα πόσα
Έπρεπε να ήμουν Ελλάδα....εκεί γεννήθηκα...για εκεί είμαι γεννημένος....εκεί θα ψοφίσω
Χρόνια Μου Πολλά Νικολάκι
2 σχόλια:
xronia polla
agorina mou sou afierono auto to tragoudi kai sou leo XRONIA POLLA! perases polla alla se perimenoun perisotera, kala kai kaka. pleon to terma eftase, to blepeis, eisai mia anasa konta tou. dosta ola Nikola! (ego diavazo ti grafeis apla parameno siopios mexri tin katalili stigmi) tipota pleon den se krataei ekei, xeskise tous kai fonaxe dunata "KAI PISO KAI PISO DEN GYRNAO" kai pali xronia sou polla!!!!
ΠΙΣΩ ΔΕ ΓΥΡΝΑΩ
Κρύος ιδρώτας κυλάει ξανά στο μέτωπό μου
κι εσύ, χαμόγελό μου
με ομορφαίνεις ξανά εκεί πάνω στον καθρέφτη,
με βγάζεις ψεύτη
Προσπαθώ να σου ξεφύγω κι είναι λάθος
μα νοιώθω πιο μονάχος
και πάω εκεί μπορεί για το καλό μου,
από κοντά χαμόγελό μου.
Μην αφήνεις τα μάτια σου από μένα και άνοιξε το φως
απ' την ανάσα σου ώρα στέκομαι θαμπός
σκούπισέ με ρε βλάκα ο καθρέφτης σου μιλάει
κοιτάχτε ένα μαλάκα σα χαμένος με κοιτάει.
Εγώ φταιω ρε που τόσα χρόνια σε ομορφαίνω
και να στολίζω τη μιζέρια σου επιμένω
για να μη δείχνεις λυπημένος ο καημένος
να μοιάζεις σώνει και καλά ευτυχισμένος.
Και εσύ να ψάχνεις τώρα αν κάνεις το σωστό
και να φοβάσαι ρε αυτό είναι το ευχαριστώ
για κάθε φορά που σ' έστηνα καλά μπροστά μου
μήπως και πάρεις λεει κάτι απ' τη χαρά μου.
Ή για εκείνες τις φορές που άνοιγες ρε την καρδιά σου
και μου άφηνες όλα τα μυστικά σου
για να σου φτιάξω μια εικόνα λεει πιο ψεύτικη ακόμα
με εκείνο το χαμόγελο στο στόμα.
Που σου χάρισε ό,τι πήρες, που σου έφτιαξε καριέρα
που σε ετοίμαζε καλά για αυτή τη μέρα
μα αφού έχεις πάψει σε εμένα να κοιτάζεις
μπορεί το τέλος σου ρε βλάκα να γιορτάζεις.
Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω.
Λοιπόν καθρέφτη δε πα' να δείχνεις ό,τι θες
πάνω σου αφήνω εγώ το χθες κι όλες εκείνες τις στιγμές
που έκλεβα από άλλους για να χτίζω το όνειρό μου
τέρμα λοιπόν χαμόγελό μου.
Πάρε μαζί και τις σπουδές, και των γονιών τις συμβουλές
και την καριέρα που μου τάζαν αν τη θες
πάρε διπλώματα πολλά πάρε και χρόνια υπομονής
πάρε το κύρος που θα είχα να χαρείς.
Αυτή τη μέρα αν μ’ ακούς, λοιπόν, γιορτάζω
και την εικόνα που μου έφτιαχνες αλλάζω
δε κοιτάω δε ζητάω ό,τι πίσω έχω αφήσει εκεί
μοιάζει με βρώμικο ξεκλείδωτο κελί.
που δεν έσπρωξα την πόρτα τόσα χρόνια για να βγω
φοβόμουν ν’ αντικρίσω το χαμένο μου καιρό
τώρα έχω μάθει, θα κάνω λάθη
θα σου χαρίσω τα σωστά και όσα είχα πάθη
Κι από όσα ακούσανε τα αυτιά μου κι όσα θάφτηκαν στο χρόνο
την τελευταία εικόνα εγώ κρατάω μόνο
περίσσια τώρα η αντοχή μπορώ και την κερνάω
Και πίσω δε γυρνάω.
Δημοσίευση σχολίου