...Για ένα φιλαράκι

...εχμ ναι....

..που να ξεκινήσω και που να τελειώσω...είναι μια εβδομάδα μες στη τρέλα κανονικά....

Καθημερινά κάθε πρωί, ακούω Love Radio 97.5..Σαράντης και Κλεό κάνουν εκπομπή...σωστά παλικάρια, αν και δεν τους έχω γνωρίσει, το θέμα είναι αλλού. Έχουν κολλίσει σ ένα θέμα αυτήν την εβδομάδα...πείτε μας για χωρισμούς κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων...μα καλά τέτοιες μέρες, τέτοια λόγια??...εγώ βασικά, είμαι λίγο προληπτικός..δλδ πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο κι όχι τυχαία....θα καταλήξω

Αχ αυτή η ζωή...όσες φορές κι αν πω αχ και βαχ, πάλι τα ίδια σκατά θα είναι...σε φάσεις βασικά, όχι πάντα...απλά εμείς νομίζουμε ότι είναι πάντα...ιδίως όταν κάτι μας πάει τόσο στραβά, μας έχει πάρει από κάτω, κάτω, πολύ κάτω, έχουμε πιάσει πάτο κοινώς, και συνεχίζουμε να κουτρουβαλάμε... Ε ρε φίλε όμως, ΩΣ ΕΔΩ!

Δλδ τώρα τι ν αναλύσω? ότι οι γυναίκες είναι κάργιες? Ή ότι οι άντρες είναι μεγάλα καθίκια?....από όποια οπτική γωνία κι αν το δεις, στο ίδιο καζάνι είμαστε και βράζουμε ομαδικός με λαχανικά..καρότα κατά προτίμηση, έχουν βιταμίνες!!...και έχουν ωραίο σχήμα μίνι αγγουριού! Πονάνε σωστά, όταν μπούνε κατάλληλα.

Είπα να παρομοιάσω τον πόνο μας, μ ένα καρότο, για να μην ειναι τόσο επώδυνος. Κι ωραία, πονάμε..κλαίμε, γινόμαστε σκατά, κουρούμπελα, ξηλώνουμε κανα καλοριφέρ έτσι για το χαβαλέ, πετάμε μια καρέκλα στο τοίχο, εγώ κάθομαι και γράφω εδώ μέσα σα χείμαρρος, βρίζουμε, κλεινόμαστε στον εαυτό μας, καταντάμε zombie, δε ξέρουμε αν θέλουμε να ξεράσουμε, να φτύσουμε, να γίνουμε χειρότερα, να την/τον σκεφτόμαστε όσο δε πάει άλλο, να θελουμε να εκδικιθούμε, να θέλω να κάνω φόνο, να του τραβήξουμε ένα χάστουκο, να πάμε να δείρουμε τον άλλον, να ξεμαλλιάσουμε την επόμενη, να μην πατήσουμε πανεπιστήμιο, να πάμε γενικότερα τη ζωή μας πίσω...επειδή στην ουσία, όχι επειδή πονάμε, αλλά επειδή έχει έρθει το τέλος του κόσμου μας!

Οπότε εδώ σκάει η απορία.....Όντως πονάμε τόσο πολύ που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε , κι η μόνη λύση είναι η κατάντεια?

Ότι κι αν είναι ρε φίλε, εγώ θα χάσω? Εγώ το μόνο σίγουρο είναι ότι βγαίνω κερδισμένος για 2 σημαντικούς λόγους.

1ον: Γιατί πονάω....δλδ μπορώ και νιώθω κ' [σπόντα αυτό]
2ον: Γιατί είμαι πλέον στη φάση, του ξυπνάω..έμαθα ρε φίλε..απέκτησα γνώση

...χαχα, ε ναι ρε αδερφέ....όλα μέσα στο κεφάλι σου είναι...μισό τρώω ξηρούς καρπούς...

Σιγά ΜΗ κάτσω να τιμήσω την καθεμία καρα-καριόλα, με το να είμαι σκατά όλη την ώρα. Δε λέω, σαφώς και θα είμαι ΧΑΛΙΑ, λογικό κι αναπόφεκτο....αλλά στην αρχή...δλδ κανα 3-4 μέρες...βάλε και τα νεύρα, βάλε και το να συνηδητοποιήσω τι έγινε...πώς στο πουθενά απ το πουθενά...

Δε θα σου πω πολλά...ένα μόνο και βάλτο καλά στο μυαλό σου....α, κι απ την άλλη, εγώ ήμουν κι ευγνόμων όταν μου κατσε ανάλογη φάση....

-= Αν δεν πάθεις, ΔΕΝ θα μάθεις =-

...κάψου όσο θες....άλλωστε μόνος σου θα το πάρεις χαμπάρι, πότε να βάλεις το ΣΤΟΠ [όπως τα προφυλακτικά]+[σπόντα κι αυτό για το next level]

..Τhe End