Δεκεμβρίου 15, 2007

...Για ένα φιλαράκι


...εχμ ναι....

..που να ξεκινήσω και που να τελειώσω...είναι μια εβδομάδα μες στη τρέλα κανονικά....

Καθημερινά κάθε πρωί, ακούω Love Radio 97.5..Σαράντης και Κλεό κάνουν εκπομπή...σωστά παλικάρια, αν και δεν τους έχω γνωρίσει, το θέμα είναι αλλού. Έχουν κολλίσει σ ένα θέμα αυτήν την εβδομάδα...πείτε μας για χωρισμούς κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων...μα καλά τέτοιες μέρες, τέτοια λόγια??...εγώ βασικά, είμαι λίγο προληπτικός..δλδ πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο κι όχι τυχαία....θα καταλήξω

Αχ αυτή η ζωή...όσες φορές κι αν πω αχ και βαχ, πάλι τα ίδια σκατά θα είναι...σε φάσεις βασικά, όχι πάντα...απλά εμείς νομίζουμε ότι είναι πάντα...ιδίως όταν κάτι μας πάει τόσο στραβά, μας έχει πάρει από κάτω, κάτω, πολύ κάτω, έχουμε πιάσει πάτο κοινώς, και συνεχίζουμε να κουτρουβαλάμε... Ε ρε φίλε όμως, ΩΣ ΕΔΩ!

Δλδ τώρα τι ν αναλύσω? ότι οι γυναίκες είναι κάργιες? Ή ότι οι άντρες είναι μεγάλα καθίκια?....από όποια οπτική γωνία κι αν το δεις, στο ίδιο καζάνι είμαστε και βράζουμε ομαδικός με λαχανικά..καρότα κατά προτίμηση, έχουν βιταμίνες!!...και έχουν ωραίο σχήμα μίνι αγγουριού! Πονάνε σωστά, όταν μπούνε κατάλληλα.

Είπα να παρομοιάσω τον πόνο μας, μ ένα καρότο, για να μην ειναι τόσο επώδυνος. Κι ωραία, πονάμε..κλαίμε, γινόμαστε σκατά, κουρούμπελα, ξηλώνουμε κανα καλοριφέρ έτσι για το χαβαλέ, πετάμε μια καρέκλα στο τοίχο, εγώ κάθομαι και γράφω εδώ μέσα σα χείμαρρος, βρίζουμε, κλεινόμαστε στον εαυτό μας, καταντάμε zombie, δε ξέρουμε αν θέλουμε να ξεράσουμε, να φτύσουμε, να γίνουμε χειρότερα, να την/τον σκεφτόμαστε όσο δε πάει άλλο, να θελουμε να εκδικιθούμε, να θέλω να κάνω φόνο, να του τραβήξουμε ένα χάστουκο, να πάμε να δείρουμε τον άλλον, να ξεμαλλιάσουμε την επόμενη, να μην πατήσουμε πανεπιστήμιο, να πάμε γενικότερα τη ζωή μας πίσω...επειδή στην ουσία, όχι επειδή πονάμε, αλλά επειδή έχει έρθει το τέλος του κόσμου μας!

Οπότε εδώ σκάει η απορία.....Όντως πονάμε τόσο πολύ που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε , κι η μόνη λύση είναι η κατάντεια?

Ότι κι αν είναι ρε φίλε, εγώ θα χάσω? Εγώ το μόνο σίγουρο είναι ότι βγαίνω κερδισμένος για 2 σημαντικούς λόγους.

1ον: Γιατί πονάω....δλδ μπορώ και νιώθω κ' [σπόντα αυτό]
2ον: Γιατί είμαι πλέον στη φάση, του ξυπνάω..έμαθα ρε φίλε..απέκτησα γνώση

...χαχα, ε ναι ρε αδερφέ....όλα μέσα στο κεφάλι σου είναι...μισό τρώω ξηρούς καρπούς...

Σιγά ΜΗ κάτσω να τιμήσω την καθεμία καρα-καριόλα, με το να είμαι σκατά όλη την ώρα. Δε λέω, σαφώς και θα είμαι ΧΑΛΙΑ, λογικό κι αναπόφεκτο....αλλά στην αρχή...δλδ κανα 3-4 μέρες...βάλε και τα νεύρα, βάλε και το να συνηδητοποιήσω τι έγινε...πώς στο πουθενά απ το πουθενά...

Δε θα σου πω πολλά...ένα μόνο και βάλτο καλά στο μυαλό σου....α, κι απ την άλλη, εγώ ήμουν κι ευγνόμων όταν μου κατσε ανάλογη φάση....

-= Αν δεν πάθεις, ΔΕΝ θα μάθεις =-

...κάψου όσο θες....άλλωστε μόνος σου θα το πάρεις χαμπάρι, πότε να βάλεις το ΣΤΟΠ [όπως τα προφυλακτικά]+[σπόντα κι αυτό για το next level]

..Τhe End

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

xarika poli pou diavasa auto pou egrapses... pligo8ika polles fores.kai i xeiroteri itan otan agapisa pragmatika para poli kai otan xorisame gia kapoio logo,ton opoio mporei an ta poume na ton ma8eis, meta den antexa na exo sxesi.dokimasa alla den enio8a tipota.eixa anagki ton allo.meta apo toso kairo pisteuo pos ton 3epernao siga siga.nancy

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Κάγγελος είπε...

"Αν δεν πάθεις, ΔΕΝ θα μάθεις"...

...όταν το ξέρεις ότι θα γίνει, γιατί πας να το ξαναπάθεις τότε; όταν το έχεις περάσει πάνω από 10 φορές στη ζωή σου, δε ξέρεις μετά τι θα συμβεί; Δε χρειάζεται να είσαι τόσο σοφός. Και δεν είσαι ηλίθιος όταν αποζητάς να σου ξανατύχει, γιατί απλά θες να ζήσεις (και όχι να επιβιώνεις). Αλλά, απλά, ελπίζεις να σου τύχει κάτι διαφορετικό, ΟΧΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΔΙΟ! ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΡΑ ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ!
Φυσικά και δε θα σκάσω και για κανένα, σκάω όμως που αρνούμαι να συμβιβαστώ με τη βλακεία και τη ΠΟΥΣΤΙΑ. Τη βλακεία που σε εμποδίζει να βρεις ανθρώπους και όχι ζώα σε αυτή τη γαμημένη Αθήνα.
Επίσης, νομίζεις ότι παθαίνοντας μια φορά, μαθαίνεις; Η ζωή πάντα επιφυλάσσει πολλά και δεν υπάρχει περίπτωση να τα πάθεις όλα, για να τα ξέρεις όλα. Συνεπώς τι κάνεις τότε; τους γράφεις όλους στα αρχίδια σου και κάνεις τη κάβλα σου; Η στηρίζεσαι σε κάποιες αρχές και με αυτές προχωράς; Σε παίρνει το ρέμα, ή μένεις βράχος σε αυτά πού πιστεύεις; ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά κλίνεις (κανονικά) περισσότερο στο να μένεις σταθερός στις αρχές σου (αν έχεις) και να αφήνεις να παρασέρνεσαι λίγο. Έτσι λέω εγώ. Αλλιώς ας κάνουμε ΟΛΟΙ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΒΛΩΣΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΩΛΟΣ. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα...
Συμπέρασμα: ποτέ δε θα μάθεις όσα και αν πάθεις (το ξανάπα αυτό). Ποτέ δε θα καλουπώσω ανθρώπους προκειμένου να περνάω ΕΓΩ καλά. Θέλω να τους ψάχνω πρώτα και μετά να τους κρίνω. Όχι το αντίθετο. Ας περάσω και σκατά. Και ας μου κάνουν αυτά που δε θέλω να κάνω εγώ (ελπίζοντας πάντα ότι θα το σεβαστούν, αλλά ΞΕΡΟΝΤΑΣ ότι δε θα το κάνουν)... Είμαι εγώ, παρέα με το pc μου, τη μουσική μου και το πιάνο μου (χωρίς τα γαλλικά)... Δυστυχώς δεν είμαστε πια ΕΜΕΙΣ… (όχι εγώ εσύ και τα μυστήρια, ΕΜΕΙΣ σαν κοινωνία, είμαστε «εγώ κοιτάω τη πάρτη μου»)
Μη συμβουλεύεις ποτέ (ηλικιακά) μεγαλύτερους, μπορεί να ξέρουν περισσότερα…
Αν όχι, κάντο αλλιώς…

Νικόλ@ς είπε...

Nikol@s edw..variemai na kanw login...Kaggelos kati mas eipes twra...oxi ntax,kala ta pes..alla to filaraki einai freskos s ayta...
Makia Moukia

Κάγγελος είπε...

πάντα καλά τα λέω...

αφου βαριέσαι, ρίξε και μια ματιά εδώ

http://varetos.blogspot.com/

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.