19 Μα'ί'ου...ήρθε τελικά, παρότι το έβλεπα στο msn μου τόσες μέρες...κι έλεγα, μακάρι να μην έρθει ποτέ !!!
...τώρα είμαι στη δουλειά..η ώρα είναι 5 το πρωί κι είπα να κάνω ένα διάλειμμα, να πάρω λίγη δύναμη...ναι Θεέ μου, την ίδια δύναμη που μου έδωσες στις 9 το βράδυ χτες....
...κι είμασταν στο σπίτι, έτοιμοι να φύγουμε..βγάλαμε βαλίτσες,ρίξαμε τις τελευταίες ματιές στους τοίχους, στις αναμνήσεις μας, στους καυγάδες μας, στις αγκαλιές μας, πέρασαν απ το μυαλό μας όλα σε κλάσματα δευτερολέπτου..και κατεβήκαμε κάτω. Το ταξί, είχε έρθει, στην ώρα του..Όταν το θες να έρθει δεν έχεται..σήμερα γιατί ήρθε?...
Είχε λιακάδα χτες τ απόγευμα...το φορτώσαμε σαν γαιδούρι και βζουμ, φύγαμε....στην αρχή είμασταν μούγκα..είχα ένα κόμπο στο λαιμό..λες και μου χε κάτσει κόκκαλο...δεν ήταν κόκκαλο όμως!! Κάπως έπρεπε να γίνει η αρχή...αυτός ο ταξιτζής λες και τον έστειλε ο Θεός..ήταν άσχετος...μας πήγε από ένα δρόμο,κύκλο...ε μα κι εσύ? Έλληνες μεταφέρεις..τι δλδ, ασχολίαστο θα σ αφήναμε?...ευτυχώς λίγοι είναι οι καλοί που μιλάμε Ελληνικα...και ναι!! Έχουμε αυτό το προνόμιο να κατινιάζουμε τα πάντα και κανείς να μην πέρνει πρέφα!! χα χα χα!!!...τον λιώσαμε τον άνθρωπο...κλάσαμε στο γέλιο...(όχι για πολύ όμως...)
Φτάσαμε αεροδρόμιο..μετά από ώρες (ο μαλάκας ο ταξιτζής, ο Ινδός φταίει..Αλλάχ, σχώρα με).
Καροτσάκι, γιατί ΜΟΝΟ 75 κιλά είχαμε!!!...Πήραμε εισητήρια και πάμε για έλεγχο...είχαμε πολλά κιλά και μας έβαλε ο τυπάς να αφαιρέσουμε μερικά..να τα διασκορπίσουμε δλδ σε άλλες βαλίτσες...αργούσαμε!!! Ναι Θεέ μου, σ ευχαριστώ και γι αυτήν την καθυστέρηση!...Δε κράτησε πολύ...5 λεπτά παραπάνω...
Η ώρα ήταν 20:20 κι εγώ δούλευα στις 9.....Χαιρέτησα την Έλενα....και μετά
κενό
και μετά...τι...μετά τι ξαναλέω...τιιιιιιιι.....
το σκέφτομαι πάλι και κλαίω....
...μετά δάκρυα, λίγα αρχικά, κουβάς μετά....να προσέχεις φίλε μου κι εγώ θα μαι πάντα εδώ....δεν πρόλαβα, δεν μπορούσα βασικά να μιλήσω....έκλαιγα...και δεν νομίζω να χω ξανακλάψει έτσι...κλάψε αγόρι μου να σου περάσει....μέχρι τις 9 παρά 10, έκλαιγα...μετά μπήκα στο τρένο κι ηρέμησα λίγο.....μου κόπηκαν τα πόδια..δεν πατούσα στη γη....έχετε δει σε κάτι έργα που περνάει η ζωή όλη μπροστά σου σε δευτερόλεπτα?....
Στο σχολείο μαζί, στα έξω μαζί, σε ένα λεοφωρείο που σκάσαμε 3 καρτέλες αυγά μαζί, σε μπάσκετ μαζί, σε διακοπές μαζί, σε σκατά μαζί, σε σπίτι μαζι, σε δουλειά μαζί, σε...σε...σε...σε...μια γεύση την πήρατε
Εγώ είμαι διελυμμένος...είμαι κομμάτια...έχασα? ΟΧΙ βέβαια και ποτέ....Πήρα δύναμη...Έτσι είναι η ζωή...δεν μπορώ να γράψω κάτι άλλο βασικά...απλα θέλω να ξέρεις ότι σ αγαπάω
'' Ήσουν, είσαι και θα είσαι ένα κομμάτι της ζωής μου ''
Αυτός είναι ο κολλητός μου...τον λένε Νίκο κι εμένα Νικόλα...κάποτε τον έλεγα κολλητό μου...μετά τ άλλαξα σε bro...μια φιλία δεν πεθαίνει, ο κόσμος να εξαφανιστεί...νταξ, μου φυγε και πήγε Κύπρο...
Ρε φίλε πονάω....αλλά ΛΑΜΠΑΔΑ, ΤΕΛΟΣ !!
το σκέφτομαι πάλι και κλαίω....
...μετά δάκρυα, λίγα αρχικά, κουβάς μετά....να προσέχεις φίλε μου κι εγώ θα μαι πάντα εδώ....δεν πρόλαβα, δεν μπορούσα βασικά να μιλήσω....έκλαιγα...και δεν νομίζω να χω ξανακλάψει έτσι...κλάψε αγόρι μου να σου περάσει....μέχρι τις 9 παρά 10, έκλαιγα...μετά μπήκα στο τρένο κι ηρέμησα λίγο.....μου κόπηκαν τα πόδια..δεν πατούσα στη γη....έχετε δει σε κάτι έργα που περνάει η ζωή όλη μπροστά σου σε δευτερόλεπτα?....
Στο σχολείο μαζί, στα έξω μαζί, σε ένα λεοφωρείο που σκάσαμε 3 καρτέλες αυγά μαζί, σε μπάσκετ μαζί, σε διακοπές μαζί, σε σκατά μαζί, σε σπίτι μαζι, σε δουλειά μαζί, σε...σε...σε...σε...μια γεύση την πήρατε
Εγώ είμαι διελυμμένος...είμαι κομμάτια...έχασα? ΟΧΙ βέβαια και ποτέ....Πήρα δύναμη...Έτσι είναι η ζωή...δεν μπορώ να γράψω κάτι άλλο βασικά...απλα θέλω να ξέρεις ότι σ αγαπάω
'' Ήσουν, είσαι και θα είσαι ένα κομμάτι της ζωής μου ''
Αυτός είναι ο κολλητός μου...τον λένε Νίκο κι εμένα Νικόλα...κάποτε τον έλεγα κολλητό μου...μετά τ άλλαξα σε bro...μια φιλία δεν πεθαίνει, ο κόσμος να εξαφανιστεί...νταξ, μου φυγε και πήγε Κύπρο...
Ρε φίλε πονάω....αλλά ΛΑΜΠΑΔΑ, ΤΕΛΟΣ !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου