Επίλογος

Broken in pieces

To I have a dream....ειλικρινά δεν ήξερα ότι το χε πει αυτός ο τυπάς. Πριν λίγες μέρες κάποιος μου τ ανέφερε...

βασικά δεν έχω λόγια να περιγράψω τίποτα απολύτως....ίσως και να μαι καταδικασμένος...πάντα έλεγα στον εαυτό μου να είναι ρεαλιστής, αισιόδοξος, να κοιτάει μπροστά, να μην κολλάει σε τπτ, να μην μασάει....δε μπορώ άλλο, δε ξέρω τι να κάνω....να κλάψω; Κι αν κλάψω τι θα γίνει; θα νιώσω καλύτερα; Θέλω πάρα πολύ να το κάνω...θέλω να νιώσω free, θέλω να απελευθερωθώ, θέλω να γυρίσω σπίτι μου, θέλω να κοιμηθώ στο κρεβάτι που έπαιζα με τα playmobils μου, θέλω να μυρίσω σπιτικό φαγητό, θέλω να μου φωνάζει η μαμά μου που δεν συμάζεψα το δωμάτιό μου, θέλω να πετάω τα ρούχα μου απο δω κι απο κει, θέλω να πάρω μια αγκαλιά τη μαμά μου και να κλαίω μια ζωή.....

Είναι κάτι στιγμές που ειλικρινά θέλω να πεθάνω....να στον 5ο μένω...να το παράθυρό μου είναι ανοιχτό, θέλω να πηδήξω...κανείς δεν θα πάρει χαμπάρι τι έγινε....το πρωί θα με βρούνε...κανείς δεν θα νοιαστεί...μα κανείς σου λέω...μόνο οι γονείς μου, ο κολλητός μου και μερικοί απ την οικογένεια μου θα στεναχωρηθούν.....

Όσο για τα ερωτηματικά? Άπειρα θα μείνουν αιωρούμενα στην ατμόσφαιρα. Μα είναι ζωή αυτή? Μα γίνεται να τα κάνω όλα τόσο λάθος? Μα γίνεται να μην βλέπω χαρά? Μόνο 3 φορές δλδ είναι που χάρηκα σ αυτή τη ζωή?

Μία που γεννήθικα, μία που ΣΕ γνώρισα και μία που θα πάω στο μακρυνό ταξίδι?

Είναι μεγάλος ο καημός, είναι πικρό το κρίμα. Ποτάμι μέσα μου πικρό, το αίμα της πληγής μου....

Έχετε διαβάσει ποτέ γράμμα αυτοκτονίας? Κι αν διαβάζατε κάτι, θα ξέρατε περί τίνος πρόκειται? Είναι που δεν ξέρεις ποτέ ο πόνος τι θα σου φέρει. Γιατί το έφαγες εκείνο το γαμημένο το μήλο, πια; Κι εσύ ρε αγόρι μου, έχεις αυτό το όνειρο...όταν βλέπεις ότι δεν παίζει να γίνει, τι θα κάνεις; Θα συνεχίσεις να παλεύεις? Θα συνεχίσεις να τρως τα σκατά σου κ του κόσμου όλου;

Σε 12 μέρες έχω γενέθλια....εύχομαι να τα γιορτάσω όπως θέλω

Broken in pieces