...λένε ότι η μουσική σ επηρεάζει, σου γαργαλάει το μυαλό, σε ταξιδεύει, σε κάνει και πετάς...
Μη κλαις..ετοιμάσου να χαθείς...στα σύννεφα πετάς και περιμένεις...και τώρα εγώ γράφω ένα blog..κι ο κόσμος που θα μπει εδώ μέσα για να το διαβάσει ή κατά τύχη βρέθηκε εδώ, γιατί κάτι άλλο έψαχνε και τυχαία βρέθηκε αυτού, τι περιμένει να δει?...Περιμένετε να διαβάσετε κάτι το φαντασμαγορικό, το κάτι άλλο, το κάτι που θα σ αγγίξει και θα συγκινηθείς, το πρωτότυπο, κάποιες σκέψεις ή το σαν όνειρο?
Χτες έκλεισα τα 27 και βαδίζω σταθερά στα 28.....χάζευα αυτές τις μέρες πριν τα γενέθλια μου κι έπαιζα στο msn, κι όλο άλλαζα το μύνημα που εμφανίζεται δίπλα απ τ όνομα μου...κατέληξα κάπου?...Την πρώτη φορά λοιπόν έβαλα:<<..27 τα καλύτερα μου χρόνια..>>....πώς έλεγε το τραγούδι της Βίσση, τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ αλλάζω με τίποτα?..ε σχεδόν καμία σχέση!!...Αν το καλοσκεφτείς όμως, ναι κι αυτά τα χρόνια δεν τ αλλάζω με τίποτα. Όχι πως με πήραν τα χρόνια βρε παιδί μου..
Μήπως με πήραν όμως? Σήμερα πέτυχα την Κατερίνα στο Πανεπιστήμιο και μου λεγε ότι σ ε λίγο, ΑΝΤΑ!! ..Δε βαριέσαι. Τι να πουν και τα άντα μπροστά στα 40. Τι να μου πουν κι όλα τα χρόνια μπροστά στα 27 μου?
Τώρα διαβάζετε και σκέφτεστε, τι μαλακίες σας λέω ε?...Έβαλα τίτλο σαν όνειρο και προσπαθώ να το κάνω να φανεί, σαν όνειρο..χμμμ για να δούμε..
Μισό ν ανάψω ένα τσιγαράκι (στριφτό..είναι πιο φτηνό και μούρικο)
Αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί διαβάζετε blogs?...εγώ ποτέ και δεν νομίζω ν αναρωτηθώ κιόλας. Τώρα θα μου πείτε γιατί τα γράφω?....για να τα διαβάζετε....
-->> Η ζωή μας κυλάει, οι μέρες περνούν, τα χρόνια..τώρα μερικά περνάνε στο μπαμ κι άλλα γοργά-γοργά...και τι συνειδητοποιούμε στην τελική? Ότι γεννήθικα για κάποιο λόγο (ναι γιατί εκείνη τη βροχερή νύχτα οι γονείς μου έκαναν τρελίτσες χωρίς Durex)..ή για να ''υπηρετήσω'' τον κόσμο...ή για να κάνω καμάκι ακόμα και σε παντρεμένες...ή για να σπουδάσω...ή για να γίνω διανοούμενος...ή για να ζήσω το Euro 2004 (επίτηδες το έβαλα, για να ξεχάσω το 1-4)...ή για να κάνω οικογένεια...ή για να σκεφτώ τι θα μαγειρέψω να φάω σήμερα...ή για να αγαπήσω...ή για να πληγώσω...ή για πάω Πάρο το καλοκαίρι...ή για να γίνομαι ντίρλα κάθε βράδυ....ή ξέρω γω τι?
...και ναι όλα αυτά είναι κάτι αλλά και τίποτα!...έκατσα να γράψω ένα κείμενο για να το διαβάσει ο οποιοσδήποτε και να του μείνει κάτι, να το θαυμάσει και να χαρώ ότι έκανα κάτι μικρό ή μεγάλο, ή ότι απλά σπαταλάω το χρόνο μου αυτή τη στιγμή...έβαλα Μάσκες ν ακούσω το τραγούδι, σαν όνειρο κι άρχισα να γράφω..τελικά κατέληξα πουθενά?
Μάλλον το ταξίδι μου σ αυτή τη ζωή, έχει πολύπλευρες μορφές ονείρου...κι αυτή τη στιγμή 15:19, εγώ προσπάθησα το blog μου, να φανεί σαν (ένα) όνειρο....
...συνεχίζω απλά να ονειρεύομαι
Ν.
