Δεκεμβρίου 20, 2009

Αφηρημένος


Καλημέρα.....

Πάντα όταν σκεφτεσαι να γραψεις κατι, δεν ξερεις πως να ξεκινησεις...ή να τελειωσεις. Ξέρεις όμως ότι θες να γραψεις κατι, καποιες σκεψεις, καποια συναισθηματα, ίσως και αισθηματα, ίσως και μπουρδες ομως.

Ειμαι λιγο αρρωστουλης σημερα...ειναι που ελεγα κι αψηφουσα οτι η ΓΡΙΠΗ θα με πιάσει, θα την περασω. Παρολο που απολυθηκα προσφατα απο Ε.Σ. , και ξεροντας οτι με τοσα εμβολια, δεν θα καταλαβω Χριστό! Απλά μερικα πραγματα ειναι αναποφεκτα. Βλεπω μολις οτι δεν βαζω τόνους,χαχαχα....Νταξ όλοι ξερουμε να διαβαζουμε Ελληνικά πιστευω....κουτσα στραβα.

Και τι λεγαμε?....αυτες οι τελευταιες ημερες, και πιο συγκεκριμενα απο την Τεταρτη μεχρι και σημερα...είναι, πως να το πω....σαν να χουν περασει 15 μερες...δεν περνανε με τπτ. Αλλά επιτελους αυριο, μια καινουργια εβδομαδα ξεπροβάλει. It was about fucking time.

..χμμμ....χρονος μπαινει, χρονος βγαινει...δεν θα κανω απολογισμο τωρα, αν κι απ αυτον τον χρονο, τον αποτυχημενο λογω στρατού...πέρα απ τον αθλιο Ε.Σ....μπορω να πω οτι εχω γνωρισει τα ΠΙΟ απίστευτα άτομα της ζωης μου....κι έναν ανεπανάληπτο έρωτα.

Έρωτας ε....ναι, έρωτας. Είναι έρωτας για τη ζωη? απ την ζωή? της ζωής? της φιλιας? της οικογένειας? της δουλειας? των αναγνωστών? της ομαδας μου? της πραγματικοτητας? του Νικόλα αποκλειστικά? της Αθηνας? των εκλογων? των πραγμάτων που μας λειπουνε? του στρατού? του κάφρου? του RICH? των πάρτυ? της νυχτερινής ζωης? της μιας πόλης που δεν κοιμάται ποτέ? των απολαύσεων? του καθημερινού καφέ? της κοπέλας μου? της μελλοντικής κοπέλας μου? των κολλητών μου/σου? του κόμματος σου? του πτυχίου σου? του Best 92.6, που παίζει και γαμώ αυτην την δεδομενη στιγμη? του δωματιου μου, που ειναι τοσο ζεστό? του μουτροβιβλίου που εχει γινει μόδα πλέον?του κινητού σου? των αγνωστων? του μυαλού σου? των χειλιών σου? του σώματός σου? των XMAS? του Αλέξη? του ονείρου μας? το κόκκινο τριαντάφυλλο που χάρισες σε κάποιον ή αυτό που σου έδωσαν? των δώρων, μερες που ειναι? της μιας επίσκεπψης που έκανες? της γιορτής? του ξύλου που τρεμοκαίει στο τζάκι? του χιονιά? του ποτού? της ηλικίας σου?.......μπλα μπλα.......

Ενιωθα οτι καπου εχασα την μπάλα...και κυλησα σ ενα μοτιβο μη συνηθισμενο απ τα καθιερωμενα....αλλά τι ειναι καθιερωμενο και τι όχι? Ίσως ειναι και καλυτερα καμια φορά να χάνεσαι...να κανεις ο,τι να ναι...παροτι ξερεις οτι μαλακιζεσαι στην ουσια, ότι δεν σε γεμιζει, ότι ειναι λαθος βρε παιδι μου.....ίσως ειναι καλυτερα, έτσι ωστε οταν το συνηδητοποιησεις, να θες σαν τρελος να επιστρεψεις...κοινώς να σου εχει λειψει, αυτο που λατρευεις....ΔΛΔ, εσύ!

Μου λειψες....πολύ

Εσύ είμαι εγώ....κι εγώ είμαι εσύ

Δεκεμβρίου 08, 2009

Καρδιά μου πονάς...



Στίχοι: Κυβερνητάκη Μαρία
Μουσική: Θεόδωρος Σαββίδης

Δεκεμβρίου 06, 2009

06 - 12 - 2008


Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα,
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια
κι αυτό τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Τώρα ο ουρανός δε με φοβίζει όσο κι αν βρέχει,
τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω.

Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Δεν το αντέχω να βουλιάζω μες στο ψέμα,
τώρα κατάλαβα πως ήμουν ένα δέμα,
φεύγω, τώρα φεύγω.

θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ' τα μέτρα,
τώρα που σκλήρυνε η καρδιά μου σαν την πέτρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Τώρα ο κόσμος και οι φωνές δε με τρομάζουν,
τώρα τα χέρια μου ένα σύνθημα χαράζουν,
φεύγω, τώρα φεύγω, φεύγω, τώρα φεύγω.