Δεκεμβρίου 15, 2007

...Για ένα φιλαράκι


...εχμ ναι....

..που να ξεκινήσω και που να τελειώσω...είναι μια εβδομάδα μες στη τρέλα κανονικά....

Καθημερινά κάθε πρωί, ακούω Love Radio 97.5..Σαράντης και Κλεό κάνουν εκπομπή...σωστά παλικάρια, αν και δεν τους έχω γνωρίσει, το θέμα είναι αλλού. Έχουν κολλίσει σ ένα θέμα αυτήν την εβδομάδα...πείτε μας για χωρισμούς κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων...μα καλά τέτοιες μέρες, τέτοια λόγια??...εγώ βασικά, είμαι λίγο προληπτικός..δλδ πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο κι όχι τυχαία....θα καταλήξω

Αχ αυτή η ζωή...όσες φορές κι αν πω αχ και βαχ, πάλι τα ίδια σκατά θα είναι...σε φάσεις βασικά, όχι πάντα...απλά εμείς νομίζουμε ότι είναι πάντα...ιδίως όταν κάτι μας πάει τόσο στραβά, μας έχει πάρει από κάτω, κάτω, πολύ κάτω, έχουμε πιάσει πάτο κοινώς, και συνεχίζουμε να κουτρουβαλάμε... Ε ρε φίλε όμως, ΩΣ ΕΔΩ!

Δλδ τώρα τι ν αναλύσω? ότι οι γυναίκες είναι κάργιες? Ή ότι οι άντρες είναι μεγάλα καθίκια?....από όποια οπτική γωνία κι αν το δεις, στο ίδιο καζάνι είμαστε και βράζουμε ομαδικός με λαχανικά..καρότα κατά προτίμηση, έχουν βιταμίνες!!...και έχουν ωραίο σχήμα μίνι αγγουριού! Πονάνε σωστά, όταν μπούνε κατάλληλα.

Είπα να παρομοιάσω τον πόνο μας, μ ένα καρότο, για να μην ειναι τόσο επώδυνος. Κι ωραία, πονάμε..κλαίμε, γινόμαστε σκατά, κουρούμπελα, ξηλώνουμε κανα καλοριφέρ έτσι για το χαβαλέ, πετάμε μια καρέκλα στο τοίχο, εγώ κάθομαι και γράφω εδώ μέσα σα χείμαρρος, βρίζουμε, κλεινόμαστε στον εαυτό μας, καταντάμε zombie, δε ξέρουμε αν θέλουμε να ξεράσουμε, να φτύσουμε, να γίνουμε χειρότερα, να την/τον σκεφτόμαστε όσο δε πάει άλλο, να θελουμε να εκδικιθούμε, να θέλω να κάνω φόνο, να του τραβήξουμε ένα χάστουκο, να πάμε να δείρουμε τον άλλον, να ξεμαλλιάσουμε την επόμενη, να μην πατήσουμε πανεπιστήμιο, να πάμε γενικότερα τη ζωή μας πίσω...επειδή στην ουσία, όχι επειδή πονάμε, αλλά επειδή έχει έρθει το τέλος του κόσμου μας!

Οπότε εδώ σκάει η απορία.....Όντως πονάμε τόσο πολύ που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε , κι η μόνη λύση είναι η κατάντεια?

Ότι κι αν είναι ρε φίλε, εγώ θα χάσω? Εγώ το μόνο σίγουρο είναι ότι βγαίνω κερδισμένος για 2 σημαντικούς λόγους.

1ον: Γιατί πονάω....δλδ μπορώ και νιώθω κ' [σπόντα αυτό]
2ον: Γιατί είμαι πλέον στη φάση, του ξυπνάω..έμαθα ρε φίλε..απέκτησα γνώση

...χαχα, ε ναι ρε αδερφέ....όλα μέσα στο κεφάλι σου είναι...μισό τρώω ξηρούς καρπούς...

Σιγά ΜΗ κάτσω να τιμήσω την καθεμία καρα-καριόλα, με το να είμαι σκατά όλη την ώρα. Δε λέω, σαφώς και θα είμαι ΧΑΛΙΑ, λογικό κι αναπόφεκτο....αλλά στην αρχή...δλδ κανα 3-4 μέρες...βάλε και τα νεύρα, βάλε και το να συνηδητοποιήσω τι έγινε...πώς στο πουθενά απ το πουθενά...

Δε θα σου πω πολλά...ένα μόνο και βάλτο καλά στο μυαλό σου....α, κι απ την άλλη, εγώ ήμουν κι ευγνόμων όταν μου κατσε ανάλογη φάση....

-= Αν δεν πάθεις, ΔΕΝ θα μάθεις =-

...κάψου όσο θες....άλλωστε μόνος σου θα το πάρεις χαμπάρι, πότε να βάλεις το ΣΤΟΠ [όπως τα προφυλακτικά]+[σπόντα κι αυτό για το next level]

..Τhe End

Δεκεμβρίου 14, 2007

Xmas


Eλλαδίτσα μου αγάπη μου...μετά από 2 τρελούς μήνες εδώ στο Αγγλία...ήρθε η ώρα να κατηφορίσω...

MERRY MERRY MERRY MERRY Xmas χοχοχοχοχοχοχο

Θα τα πούμε μωρέ....από κανά internet cafe...άμα μου τύχει τπτ συνταρακτικό, θα περάσω να γράψω...για αρχή πρέπει να πάω χωριό να μαζέψω τις ελιές..είν η εποχή

Άντε καλό μου ξύδι - ταξίδι

Δεκεμβρίου 07, 2007

"Τι είναι αγάπη"


Απίστευτες απαντήσεις από μικρά παιδιά στο ερώτημα "Τι είναι αγάπη" :

Ρεβέκκα, 8 ετών
"Όταν κάποιος σε αγαπά, ο τρόπος που προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του"

Βασίλης, 4 ετών
"Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι άφτερ σέιβ και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλον"

Κάρολος, 5 ετών
"Αγάπη είναι όταν βγαίνεις για φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητάς να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του"

Χριστίνα, 6 ετών
"Αγάπη είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη"

Λευτέρης, 4 ετών
"Αγάπη είναι όταν η μαμά φτιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε"

Δανιήλ, 7 ετών
"Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά βαριέσαι να φιλιέσαι αλλά θέλεις να είσαι συνέχεια μαζί με τον άλλον και να μιλάτε. Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου έτσι κάνουν. Κι όταν φιλιούνται εμένα μου φαίνεται αηδία"

Αιμιλία, 8 ετών
"Αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα. Αν σταματήσεις το άνοιγμα... θ' ακούσεις την αγάπη"

Πάνος, 7 ετών
"Αν θέλεις να μάθεις να αγαπάς καλύτερα, πρέπει να ξεκινήσεις από έναν... φίλο που δεν χωνεύεις"

Τζένη, 8 ετών
"Αγάπη είναι όταν λες σ' ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του, κι αυτός το φοράει μετά κάθε μέρα"

Θωμάς, 7 ετών
"Σε μία σχολική εκδήλωση και πριν παίξω πιάνο, μ' έπιασε φόβος πάνω στη σκηνή. Τότε κοίταξα κάτω και είδα τον μπαμπά μου να με χαιρετάει χαμογελώντας. Ήταν ο μόνος που το έκανε αυτό. Τότε μου πέρασε ο φόβος"

Μαρία, 8 ετών
"Η μαμά μου με αγαπάει πιο πολύ απ' όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω για ύπνο"

Κλαίρη, 6 ετών
"Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στον μπαμπά το καλύτερο κομμάτι από το φαγητό"

Μόνο ένα παιδί λέει πάντα την αλήθεια.....αυτά είναι
[Τι να μας πείτε κι οι μεγάλοι ώριμοι ??...ρε για το πέος είστε όλοι]

Δεκεμβρίου 06, 2007

Για Μένα



2:15 πμ.............ξημερώματα Αγ. Νικολάου

Ένα φιλαράκι, Κάγγελος, μου χει πει όταν νιώθεις μάγκα να γράφεις. Μου ρθε σημάδι απ τον ουρανό κι έσκασα μύτη εδώ.

Βασικά μόλις μου πέρασε απ το μυαλό η απορία: Διαβάζει κανείς άραγε αυτα που γράφω? Έχω να δω σχόλιο κάτι χρόνια. Αλλά απ την άλλη αυτή εδώ τη γωνιά μου, την έφτιαξα για πάρτυ μου.....και σ αυτό το πάρτυ ζωγραφίζω μαζί με πολλές ψυχές....όλων των ειδών...πονεμένες, χαρούμενες, μόνες, σπάνιες, λατρεμένες, απίστευτες, μεγαλόκαρδες.....και πάνω απ όλα.....τις αγαπάω όλες.....ακόμα κι αν δεν τις ξέρω.

Η καρδια είναι μεγάλη, αντέχει όλα τα χτυπήματα....(ξέρω, ίσως έπρεπε να μπω με κάτι χαρούμενο).....βίαια, απαλά, ελαφριά τσιμπήματα, χαράς, πόνου (αυτό δλδ κι αν τ αντέχει).....και είναι μία.

Κάθομαι κανα 5άλεπτο τώρα και κοιτάω σα χάνος την οθόνη μου. Έχω κολλίσει και σκέφτομαι..... Ήρθα εδώ γιατί ένιωσα οτι έπρεπε να έρθω...κι ενώ έχω τόσα στο κεφάλι μου, κι άλλα τόσα δεν ξέρω τι να γράψω. Ένα πράμα όπως όταν πας να γράψεις εξετάσεις και δεν σου έρχεται τπτ στο μυαλό. Βέβαια εκεί θα σου έρθει μια ή άλλη, γιατί αλλιώς τη γάμησες φίλε μου. Ενώ εδώ, το χειρότερο που μπορεί να γίνει, είναι να μην πατήσει κανείς να το διαβάσει/σχολιάσει...κι οπότε θα σκάω μόνος μου εδώ, θα το ξαναδιαβάζω και θα λέω : ''Είμαι μεγάλος ποιητής!!!''

Λοιπόν, γιορτάζω σήμερα κι ούτως ή άλλος δεν έπαιζε να μπω να γράψω κάτι λυπητερό...αυτά είναι για τους μίζερους. Τη δουλειά μου την είχα (πήρα άδεια), τη γυναίκα μου που μ αγαπάει πολύ έχω, την οικογενειά μου δόξα το Θεό, την υγειά μου (βασικό), τους φίλους μου (αν και φαντάροι), εμένα, τον υπολογιστή μου, τη καρδιά μου,τη μουσική μου, την αγάπη, τις σκέψεις μου, τα όνειρά μου, τ αμάξι μου Ελλάδα (δεν έχω δίπλωμα όμως....γίνεται σας λέω), το ποτάκι μου - DISARONNO, τον Best 92.6, τα αισθήματά μου, το internet για να γράφω ό,τι μου κατεβαίνει, το κρεβάτι μου πίσω...που σε λίγο θα κάνω βουτιά, το πτυχίο μου που ψήθηκε, λεφτά για να πάω να γίνω goal αύριο, εχμμμμ....οοουυυυ κι άλλα πόσα

Έπρεπε να ήμουν Ελλάδα....εκεί γεννήθηκα...για εκεί είμαι γεννημένος....εκεί θα ψοφίσω

Χρόνια Μου Πολλά Νικολάκι

Δεκεμβρίου 04, 2007

..................


Eίσαι ένα τρυφερό μπυμπούκι που φοβάμαι ν αγγίξω, μήπως και δεν ανθίσει....Είσαι ένας άγγελος που με τα διαμαντένια του φτερά και τα λαμπερά του μάτια, φωτίζει τη ζωή μου...

Είσαι η άνοιξη και το καλοκαίρι μου, μαζί...ο πεντακάθαρος ουρανός πάνω απ την καταγάλανη θάλασσα....

.....πόνος η μνήμη...κι εσύ η φυγή...κι εσύ η ευτυχία μου όλη...

Μακάρι να ήσουν εδώ ή να ήμουν εγώ εκεί...ή να 'μασταν κάπου αλλού μαζί....ή να 'μασταν παντού μαζί...ή να 'μασταν απλά μαζί...Μα διάλεξες άλλο δρόμο...

...καίνε τα χείλη μου....σα τα χάδια σου, σα τα φιλιά σου, σα τα λόγια σου, σα τη φυγή σου...

Ξάφνου..χάθηκες μια για πάντα... ....παλεύω να σε συγχωρήσω

Δεκεμβρίου 01, 2007

1 Δεκεμβρίου 2007 - Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS


Πρωτοεμφανίστηκε το 1981 και έκτοτε έχει σκοτώσει 28 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο: το AIDS (ακρωνύμιο του Acquired Immune Deficiency Syndrome - Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας) είναι η ασθένεια που σε 20 χρόνια θα αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS που εορτάζεται κάθε 1η Δεκεμβρίου – ημερομηνία που καθιερώθηκε το 1988 – οι οργανώσεις Υγείας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.

Φαίνεται, ωστόσο, ότι η εκστρατεία ενημέρωσης σε παγκόσμιο επίπεδο είναι αναποτελεσματική. Όπως κατέδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση της εταιρίας Ipsos που διεξήχθη στις επτά χώρες από αυτές που απαρτίζουν την ομάδα των G8 – εκτός Ρωσίας -, ο ένας στους τρεις εφήβους δήλωσε ότι γνωρίζει ελάχιστα για τη νόσο.

AIDS - HIV virus, η ανικανότητα του ανθρώπινου οργανισμού να ανταπεξέλθει επιτυχώς απέναντι σε οποιουδήποτε είδους αρρώστια.

Η πρώτη μέρα του Δεκέμβρη είναι καθιερωμένη παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS.

..κοινοποίηση είναι το κλειδί.

Κοινοποιώντας ένα 'πρόβλημα' ουσιαστικά το απομυθοποιείς. Ο σκοπός της χαριτωμένα διπλωμένης κόκκινης κορδελίτσας είναι το πέρασμα αυτού που όλοι φοβόμαστε (και σαν λέξη μόνο) στην συνείδηση μας. AIDS.
Οι φορείς το μόνο που δεν χρειάζονται είναι η εγκατάληψη απο το κοινωνικό σύνολο. Το AIDS δε σε σκοτώνει. Αφήνει έναν τρίτο ιό να επιδράσει ελεύθερα στον ανθρώπινο οργανισμό.

Eγώ νοιάζομαι! ΕΣΥ ??